Manpages

NAAM

bash − GNU Bourne-Again SHell

OVERZICHT

bash [opties] [bestand]

COPYRIGHT

Bash is Copyright (C) 1989-1999 van de Free Software Foundation, Inc.

BESCHRIJVING

Bash is een met sh-overeenkomende opdracht taal interpreteerder die opdrachten uitvoert die gelezen worden van de standaard invoer, of van een bestand. Bash implementeert ook bruikbare eigenschappen van de Korn en C shell’s (ksh en csh).

Bash is bedoeld om overeen te komen met de implementatie van de IEEE POSIX Shell en Tools specificatie (IEEE Werkgroep 1003.2).

OPTIES

In aanvulling op de enkele-karakter shell opties beschreven in de documentatie voor de ingebouwde set opdracht, interpreteert bash de volgende opties wanneer het aangeroepen wordt:

Bash begrijpt ook een aantal meerkarakter opties. Deze opties moeten op de opdrachtregel verschijnen vóór de enkele-karakter opties, om herkenbaar te zijn.
−−dump−po−strings

{#−−dump−overdraagbare−object−strings#} Gelijk aan −D, maar de uitvoer is in de GNU gettext po (overdraagbaar object) bestand vorm.

−−dump−strings

{#−−dump−strings#} Gelijk aan −D.

−−login

{#−−meldt−aan#} Laat bash zich gedragen alsof het aangeroepen werd als een inlog shell (zie AANROEPEN onder).

−−noediting

{#−−niet−bewerken,nl#} Gebruik de GNU readline {#lees regel#} bibliotheek niet om opdracht regels te lezen als interactief.

−−noprofile

{#−−geen−profiel#} Lees niet het globale systeem opstart bestand /etc/profile of één van de persoonlijke initialisatiebestanden ~/.bash_profile, ~/.bash_login, of ~/.profile. Standaard leest bash deze bestanden wanneer het aangeroepen wordt als een inlog shell (zie AANROEPEN onder).

−−posix

{#−−"posix"#} Veranderd het gedrag van bash waar het normale gedrag verschilt van de POSIX 1003.2 standaard om overeen te komen met de standaard.

−−rcfile bestand

{#−−d(raai)−o(opdrachten)−bestand#} Voer opdrachten van bestand uit in plaats van het normale persoonlijke initialisatiebestand ~/.bashrc als de shell interactief is (zie AANROEPEN onder).

−−restricted

{#−−beperkt#} De shell wordt beperkt (zie BEPERKTE SCHELP onder).

−−verbose

{#−−praatgraag#} Gelijk aan −v.

−−version

{#−−versie#} Geef versie informatie voor deze bash op de standaard uitvoer en eindig geslaagd.

ARGUMENTEN

Als argumenten overblijven na optie verwerking, en niet de −c nog de −s optie werd gegeven, dan wordt aangenomen dat het eerste argument de naam van een bestand met shell opdrachten is. Als bash is aangeroepen op deze manier, dan wordt $0 gezet naar de naam van het bestand, en de plaatsbepaalde grootheden worden gezet naar de overblijvende argumenten. Bash leest en voert de opdrachten in dit bestand uit, en eindigt dan. Bash’s einde status is de einde status van de laatste opdracht uitgevoerd in het script. Als geen opdrachten werden uitgevoerd is de einde status 0.

AANROEPEN

Een inlog shell in er een wiens eerste karakter van argument nul een − is, of een gestart met de −−login {#−−inlog#} optie.

Een interactieve shell is er één waarvan de standaard invoer en uitvoer allebei met een terminal zijn verbonden (zoals bepaald door isatty(3)), of één gestart met de −i optie. PS1 wordt gezet en $− bevat i als bash interactief is; dit staat een shellscript of een opstartbestand toe deze status te testen.

De volgende alinea’s beschrijven hoe bash zijn opstart bestanden uitvoert. Als een van de bestanden bestaat maar niet gelezen kan worden dan rapporteert bash een fout. Tildes worden geëxpandeerd tot bestand namen zoals beschreven onder bij Tilde Expandering in het VERGROTING gedeelte.

Wanneer bash is aangeroepen als een interactieve inlog shell, of als een niet-interactieve shell met de −−login {#−−inlog#} optie, dan leest en voert eerst de opdrachten van het bestand /etc/profile uit, als dat bestand bestaat. Na het lezen van dat bestand zoekt het naar ~/.bash_profile, ~/.bash_login, en ~/.profile, in die volgorde, en leest en voert de opdrachten uit van de eerste die bestaat en leesbaar is. De −−noprofile {#−−geen−profiel#} optie kan gebruikt worden wanneer de shell wordt gestart om dit gedrag te stuiten.

Wanneer een inlog shell eindigt, leest bash de opdrachten van het bestand ~/.bash_logout en voert ze uit, als het bestaat.

Wanneer een interactieve shell die niet een inlog shell is, start, leest bash de opdrachten van ~/.bashrc en voert ze uit, als dat bestand bestaat. Dit kan gestuit worden door de −−norc {#−−geen−"rc"#} optie te gebruiken. De −−rcfile bestand {#−−"rc"bestand#} optie zal bash dwingen om de opdrachten van bestand te lezen en uit te voeren in plaats van ~/.bashrc.

Wanneer bash niet-interactief is gestart, om een shell script te draaien bijvoorbeeld, zoekt het naar de variabele BASH_ENV in de omgeving, legt zijn waarde uit als het er lijkt te zijn, en gebruikt de geïnterpreteerde waarde als de naam van een bestand om te lezen en uit te voeren. Bash gedraagt zich alsof de volgende opdracht was uitgevoerd:

if [ −n "$BASH_ENV" ]; then . "$BASH_ENV"; fi

maar de waarde van de PATH {#weg#} variabele wordt niet gebruikt om de bestand naam te zoeken.

Als bash werd aangeroepen met de naam sh, probeert het het opstart gedrag van historische versies van sh zo goed mogelijk na te doen, onderwijl ook nog voldoend aan de POSIX standaard. Wanneer aangeroepen als een interactieve inlog shell, of een niet-interactieve shell met de −−login optie, dan probeert het eerst om opdrachten van /etc/profile en ~/.profile, in die volgorde, te lezen en uit te voeren. De −−noprofile {#−−geen−profiel#} optie kan gebruikt worden om dit gedrag te stuiten. Wanneer aangeroepen als een interactieve shell met de naam sh, dan zal bash naar de variabele ENV, zoeken, en zijn waarde interpreteren als die bepaald is, en de geïnterpreteerde waarde gebruiken als de naam van een bestand om te lezen en uit te voeren. Omdat een shell aangeroepen als sh niet probeert om opdrachten van enig ander opstart bestand te lezen en uit te voeren, heeft de −−rcfile optie geen gevolgen. Een niet-interactieve shell aangeroepen met de naam sh probeert niet om enige andere opstart bestanden te lezen. Wanneer aangeroepen als sh, dan zal bash posix mode ingaan nadat de opstart bestanden gelezen zijn.

Wanneer bash gestart is in posix toestand, zoals met de −−posix opdracht regel optie, dan volgt het de POSIX standaard voor opstart bestanden. In deze mode leggen interactieve shell’s de ENV variabele uit en opdrachten worden gelezen en uitgevoerd van het bestand wiens naam de geïnterpreteerde waarde is. Geen andere opstart bestanden worden gelezen.

Bash probeert te bepalen of het gedraaid wordt door de op-afstand shell demoon, gewoonlijk rshd. Als bash bepaalt dat het gedraaid wordt door rshd leest en voert het opdrachten uit van ~/.bashrc als dat bestand bestaat en leesbaar is. Het zal dit niet doen als het aangeroepen werd als sh. De −−norc {#−−geen"rc"#} optie kan gebruikt worden om dit gedrag te stuiten en de −−rcfile {#−−"rc"bestand#} optie mag gebruikt worden om een ander bestand af te dwingen, maar rshd roept in het algemeen de shell niet aan met deze opties of laat toe om ze op te geven.

Als de shell gestart is met het geldende gebruiker (groep) id ongelijk aan het echte gebruiker (groep) id, en de −p optie is niet geleverd, dan worden geen opstart bestanden gelezen, shell functies worden niet van de omgeving geërfd, de SHELLOPTS variabele, als het in de omgeving voorkomt, wordt genegeerd, en het geldende gebruiker id wordt gezet naar het echte gebruiker id. Als de optie is geleverd bij aanroepen is het opstart gedrag hetzelfde, maar het geldende gebruiker id is niet her-zet.

BEPALINGEN

De volgende begripsbepalingen worden gebruikt in de rest van dit document.

metakarakter

Een karakter dat, wanneer ongeciteerd, woorden scheidt. Een van de volgende:
| & ; ( ) < > spatie tabulatie

controle operator

Een voorwerp dat een controle functie uitvoert. Het is een van de volgende symbolen:
|| & && ; ;; ( ) | <nieuwe regel>

GERESERVEERDE WOORDEN

Gereserveerde woorden zijn woorden die een bijzondere betekenis voor de shell hebben. De volgende woorden worden herkent als gereserveerd wanneer ongeciteerd en als het het eerste woord van een simpele opdracht (zie SCHELP SPELLING onder), of het derde woord van een case of for opdracht is:

! case do done elif else esac fi for function if in select then until while { } time [[ ]]

SCHELP SPELLING

Simpele Opdrachten
Een simpele opdracht is een opeenvolging van eventuele variabele toekenningen gevolgd door met ruimte-gescheiden woorden en omleidingen, en beëindigd door een controle operator. Het eerste woord geeft de uit te voeren opdracht op. De overblijvende woorden worden als argumenten doorgegeven aan de aangeroepen opdracht.

De teruggeef waarde van een simpele opdracht is zijn einde staat, of 128+n als de opdracht werd beëindigt door een signaal. n.

Pijplijnen
Een pijplijn is een opeenvolging van één of meerdere opdrachten gescheiden door het karakter |. De vorm voor een pijplijn is:

[time [−p]] [ ! ] opdracht [ | opdracht2 ... ]

De standaard uitvoer van opdracht is verbonden met de standaard invoer van opdracht2. Deze koppeling wordt uitgevoerd vóór enige omleidingen opgegeven door de opdracht (zie OMLEIDEN onder).

Als het gereserveerde woord ! voorafgaat aan de pijplijn dan is de einde status van die pijplijn de logische NIET van de einde status van de laatste opdracht. Anders is de status van de pijplijn de einde status van de laatste opdracht. De shell wacht tot alle opdrachten in de pijplijn zijn beëindigd vóór het teruggeven van een waarde.

Als het gereserveerde woord time {#tijd#} aan de pijplijn voorafgaat, dan worden zowel de verstreken-, de gebruiker- en de systeemtijd verorberd door zijn uitvoering gerapporteerd wanneer de pijplijn eindigt. De −p optie veranderd de uitvoer vorm naar dat opgegeven door POSIX. De TIMEFORMAT {#tijd vorm#} variabele mag worden gezet naar een vorm-string dat opgeeft hoe de tijd informatie weergegeven zouden moeten worden; zie de beschrijving van TIMEFORMAT onder Shell Variabelen onder.

Elke opdracht in een pijplijn wordt uitgevoerd als een apart proces (dat is, in een sub-shell).

Lijsten
Een lijst is een opeenvolging van één of meer pijplijnen gescheiden door één van de operators ;, &, &&, of ⎪⎪, en eventueel beëindigd door één van ;, &, of <nieuweregel>.

Van deze lijst operatoren hebben && en ⎪⎪ gelijke voorrang, gevolgd door ; en &, die dezelfde voorrang hebben.

Als een opdracht beëindigd wordt door de controle operator &, dan voert de shell de opdracht uit in de achtergrond in een sub-shell. De shell wacht niet tot de opdracht eindigt, en de teruggeef status is 0. Opdrachten gescheiden door een ; worden opeenvolgend uitgevoerd; de shell wacht om de beurt op elke opdracht . De teruggeef status is de einde status van de laatst uitgevoerde opdracht.

De controle operators && en ⎪⎪ beschrijven respectievelijk EN lijsten en OF lijsten. Een EN lijst heeft de vorm

opdracht && opdracht2

opdracht2 wordt uitgevoerd als, en alleen als opdracht een einde status teruggeeft van nul.

Een OF lijst heeft de vorm

opdracht ⎪⎪ opdracht2

opdracht2 wordt uitgevoerd als en alleen als opdracht een niet-nul einde status teruggeeft. De teruggeef status van EN en OF lijsten is de einde status van de laatst uitgevoerde opdracht in de lijst.

Gecompileerde Opdrachten
Een gecompileerde opdracht is een van de volgende:
(lijst)

lijst wordt uitgevoerd in een sub-shell. Variabele toekenningen en ingebouwde opdrachten die de shell’s omgeving beïnvloeden blijven geen gelding houden nadat de opdracht afgerond is. De teruggeef status is de einde status van lijst.

{ lijst; }

lijst wordt eenvoudig uitgevoerd in de huidige shell omgeving. lijst moet afgesloten worden met een nieuwe regel of dubbelepunt. Dit status bekend als een groep opdracht. De teruggeef status is de einde status van lijst.

((expressie))

De expressie wordt beoordeeld volgens de regels beschreven onder REKENKUNDIGE BEOORDELING Als de waarde van de expressie niet-nul is, dan is de teruggeef status 0; anders is de teruggeef status 1. Dit is precies gelijk aan let "expressie".

[[ expressie ]]

Geeft een status terug van 0 of 1 afhankelijk van de beoordeling van de voorwaardelijke expressie expressie. Expressies worden gecompileerd uit de onderdelen beschreven onder VOORWAARDELIJKE UITDRUKKINGEN Woord splitsen en padnaam expandering worden niet uitgevoerd op de woorden tussen de [[ en ]]; tilde expandering, grootheid en variabele expandering, rekenkundige expandering, opdracht substitutie, proces substitutie, en citeer verwijdering worden wel uitgevoerd.

Wanneer de == en != operators worden gebruikt wordt het string rechts van de operator als een patroon genomen en gepast volgens de regels beschreven onder Patroon Passen. De teruggave waarde is 0 als het string past en anders 1 als het niet past met het patroon. Elk gedeelte van het patroon mag geciteerd worden om af te dwingen dat het als een string wordt gepast.

Expressies mogen gecompileerd worden met gebruik van de volgende expressies, opgegeven in aflopende volgorde van voorrang:
( expressie )

Geeft de waarde van expressie. Dit mag gebruikt worden om de normale voorrang van operators opzij te zetten.

! expressie

Waar als expressie fout is.

expressie && expressie

Waar als beide expressie1 en expressie2 waar zijn.

expressie1 || expressie2

Waar als expressie1 of expressie2 waar is.

De && en || operators voeren expressie2 niet uit als de waarde van expressie voldoende is om de teruggeef waarde van de hele voorwaardelijke expressie te bepalen.
for naam [ in woord ] ; do lijst ; done

De lijst van woorden die in volgt wordt geëxpandeerd, een lijst van zaken producerend. De variabele naam wordt om de beurt gezet naar elk element van deze lijst, en lijst wordt elke keer uitgevoerd. Als de in woord weggelaten wordt, dan voert de for {#voor#} opdracht lijst één keer uit voor elke plaatsbepaalde grootheid die gezet is (zie GROOTHEDEN onder). De teruggeef status is de einde status van de laatste opdracht die uitvoert. Als de expandering van de zaken volgend op in een lege lijst oplevert worden geen opdrachten uitgevoerd, en de teruggeef status is 0.

select naam [ in woord ] ; do lijst ; done

De lijst van woorden volgend op in wordt geëxpandeerd, een lijst van zaken opleverend. De set geëxpandeerde woorden wordt afgedrukt op de standaard fout uitvoer, elk voorafgegaan door een nummer. Als de in woord weggelaten wordt, worden de plaatsbepaalde grootheden afgedrukt (zie GROOTHEDEN onder). De PS3 prompt wordt dan weergegeven en de een regel wordt gelezen van de standaard invoer. Als de regel bestaat uit een nummer overeenkomend met een van de weergegeven woorden, dan wordt de waarde van naam gezet naar dat woord. Als de regel leeg is worden de woorden en de prompt opnieuw weergegeven. Als EOF {einde-van-bestand} gelezen wordt rond de opdracht af. Elke andere waarde zorgt dat naam naar nul wordt gezet. De gelezen regel wordt bewaard in de variabele REPLY. De lijst wordt uitgevoerd na elke optie totdat een break of return opdracht uitgevoerd wordt. De einde status van select is de einde status van de laatste opdracht uitgevoerd in lijst, of nul als geen opdrachten werden uitgevoerd.

case woord in [ ( patroon [ | patroon ] ... ) lijst ;; ] ... esac

Een case opdracht geëxpandeerd eerst woord en probeert het dan om de beurt te passen op patroon, gebruik makend van dezelfde pas-regels als voor padnaam expanderingen (zie padnaam Expandering onder). Wanneer een overeenkomst gevonden is wordt de bijbehorende lijst uitgevoerd. Na de eerste overeenkomst worden geen volgende overeenkomsten geprobeerd. De einde status is nul als geen patronen passen. Anders is het de einde status van de laatst uitgevoerde opdracht in lijst.

if lijst; then lijst; [ elif lijst; then lijst; ] ... [ else lijst; ]
fi

De if lijst wordt uitgevoerd. Als zijn einde status nul is wordt de then lijst uitgevoerd. Anders wordt elke elif lijst om de beurt uitgevoerd, en als de einde status nul is, dan wordt zijn bijbehorende then lijst uitgevoerd en rond de opdracht af. Anders wordt de else lijst uitgevoerd als aanwezig. De einde status is de einde status van de laatst uitgevoerde opdracht, of nul als geen enkele test waar was.

while lijst; do lijst; done
until lijst; do lijst; done

De while opdracht gaat steeds door met het uitvoeren van de do lijst zolang als de laatste opdracht in lijst een einde staat van nul teruggeeft. De until opdracht is gelijk aan de while opdracht, behalve dat de test omgekeerd wordt; the do lijst wordt uitgevoerd zolang als de laatste opdracht in lijst een niet-nul einde status teruggeeft. De einde status van de while en until opdrachten is de einde staat van de laatst uitgevoerde do lijst opdracht, of nul als er geen werd uitgevoerd.

[ function ] naam () { lijst; }

Dit bepaalt een functie genaamd naam. Het lichaam van de functie is de lijst van opdrachten tussen { en }. Deze lijst wordt uitgevoerd telkens als naam wordt opgegeven als de naam van een simpele opdracht. De einde staat van een functie is de einde status van de laatst uitgevoerde opdracht in het lichaam. (Zie FUNCTIES onder.)

OPMERKINGEN

In een niet-interactieve shell, of een interactieve shell waarin de interactive_comments {#interactieve opmerkingen#} optie van het ingebouwde shopt aan status (zie SCHELP INGEBOUWDE OPDRACHTEN onder), veroorzaakt een woord dat begint met # dat dat woord en alle overblijvende woorden op die regel genegeerd worden. Een interactieve shell zonder dat de interactive_comments aan staat, status geen opmerkingen toe. De interactive_comments optie is normaal aan in interactieve shell’s.

CITEREN

Citeren wordt gebruikt om de bijzondere betekenis van bepaalde karakters of woorden voor de shell te verwijderen. Citeren kan gebruikt worden om speciale behandeling van bijzondere karakters uit te zetten, om te voorkomen dat gereserveerde woorden herkent worden door de shell als zodanig, en om grootheid expandering te voorkomen.

Elk van de metakarakters opgegeven boven, onder BEPALINGEN heeft bijzondere betekenis voor de shell en moet geciteerd worden als ze zichzelf moeten voorstellen. Er zijn drie citeer manieren: de escape karakter, enkele aanhalingstekens, en dubbele aanhalingstekens.

Een niet-geciteerde backslash (\) is het escape karakter. Het behoudt de letterlijke betekenis van het volgende karakter erachter, met uitzondering van <nieuwe regel>. Als een \<nieuwe regel> paar opduikt, en de backslash is niet zelf geciteerd, de \<nieuwe regel> wordt behandeld als een doorgaan van de regel (dat is, het wordt verwijderd van de invoer stroom en wordt feitelijk genegeerd).

Omsluiten van karakters in enkele-aanhalingstekens behoudt de letterlijke waarde van elk karakter binnen de aanhalingstekens. Een enkel-aanhalingsteken mag niet voorkomen tussen enkele-aanhalingstekens, zelfs niet wanneer voorafgegaan door een backslash.

Omsluiten van karakters in dubbele aanhalingstekens behoudt de letterlijke waarde van alle karakters binnen de aanhalingstekens, met uitzondering van $, ’, en \. De karakters $ en ’ behouden hun bijzondere betekenis binnen dubbele-aanhalingstekens. De backslash behoudt zijn bijzondere betekenis alleen wanneer gevolgd door een van de volgende karakters $, ’, ", \, of <newline>. Een dubbel-aanhalingsteken mag geciteerd worden binnen dubbele aanhalingstekens door het vooraf te laten gaan door een backslash.

De bijzondere grootheden * en @ hebben bijzondere betekenis wanneer in dubbele aanhalingstekens (zie GROOTHEDEN onder).

Woorden in do vorm $’string’ worden bijzonder behandeld. Het woord geëxpandeerd tot string, met backslash-ge-escape’te karakters vervangen zoals opgegeven door de ANSI C standaard. Terugslag escape opeenvolgingen, als aanwezig, worden als volgt ontcijfert:

Het vertaalde resultaat is enkel-geciteerd, alsof het dollar-teken niet aanwezig was.

Een dubbel-geciteerde string voorafgegaan door een dollar teken ($) zal zorgen dat het string vertaald wordt volgens de huidige localiteit. Als de huidige localiteit C of POSIX is dan wordt het dollar teken genegeerd. Als het string vertaald en vervangen wordt, dan wordt de substitutie dubbel-geciteerd.

GROOTHEDEN

Een grootheid is een ding dat waardes opslaat. Het kan een naam, een nummer, of één van de bijzondere karakters onder opgenoemd zijn bij Bijzondere Grootheden. Voor de shell’s doeleinden is een variabele een grootheid beschreven door een naam.

Een grootheid is gezet als het een waarde toegekend is. Het nul string is een geldige waarde. Als een variabele eenmaal is gezet, kan het alleen ge-onzet worden door de unset ingebouwde opdracht te gebruiken (zie SCHELP INGEBOUWDE OPDRACHTEN onder).

Aan een variabele mag mag toegekend worden door een opdracht met de vorm

naam=[waarde]

Als waarde niet is gegeven dan wordt de variabele het nul string toegekend. Alle waardes ondergaan tilde expandering, grootheid en variabele expandering, string expandering, opdracht substitutie, rekenkundige expandering, en citerings verwijdering (zie VERGROTING onder). Als de variabele zijn heel-getal {#integer#} eigenschap aan heeft staan (zie maak-bekend {#declare#} onder in SCHELP INGEBOUWDE OPDRACHTEN) dan is waarde voorwerp voor rekenkundige expandering zelfs als de $((...)) expandering niet wordt gebruikt (zie Rekenkundige Expandering onder). Woord splitsen wordt niet gedaan, met uitzondering van "$@" zoals onder geïnterpreteerd bij Bijzondere Grootheden padnaam expandering wordt niet gedaan.

Plaatsbepaalde Grootheden
Een plaatsbepaalde grootheid is een grootheid aangeduid door één of meer cijfers, anders dan het enkele cijfer 0. Plaatsbepaalde grootheden worden toegekend van de shell’s argumenten wanneer het wordt aangeroepen, en mogen hertoegekend worden met de ingebouwde set opdracht. Aan plaatsbepaalde grootheden mag niet toegekend worden met een toekennings verklaring. De plaatsbepaalde grootheden worden tijdelijk vervangen wanneer een shell functie wordt uitgevoerd (zie FUNCTIES onder).

Wanneer een plaatsbepaalde grootheid bestaande uit meer dan een enkel cijfer geëxpandeerd wordt moet het omsloten worden door haakjes (zie VERGROTEN onder).

Bijzondere Grootheden
De shell behandeld verschillende grootheden bijzonder. Deze grootheden mogen alleen bevraagt worden; toekennen aan hen is niet toegestaan.

Shell’s Variabelen
De volgende variabelen zijn gezet door de shell:

BASH_VERSION

Expandeert tot een string die de versie van deze uitvoering van bash beschrijft.

BASH_VERSINFO

Een alleen-lezen tabel variabele wiens leden versie informatie bevatten voor deze uitvoering van bash. De waardes toegekend aan de tabel leden zijn als volgt:

Elke keer verhoogt met 1 als een uitvoering van bash wordt gestart.

SECONDS

Elke keer dat deze grootheid aangehaald wordt, wordt het aantal seconden sinds het aanroepen van de shell teruggegeven. Als een waarde is toegekend aan SECONDS, dan is de teruggegeven waarde bij volgende aanhalingen het aantal seconden sinds de toekenning plus de toegekende waarde. Als SECONDS ont-gezet wordt verliest het zijn bijzondere eigenschappen, zelfs als het daarna wordt her-zet.

HISTCMD

Het geschiedenis nummer, of de index in de geschiedenis lijst van de huidige opdracht. Als HISTCMD ont-gezet wordt verliest het zijn bijzondere eigenschappen, zelfs als het daarna her-zet wordt.

DIRSTACK

Een tabel variabele (zie Tabellen onder) die de huidige inhoud van de directorie stapel bevat. Directories verschijnen in de stapel in de volgorde waardin ze weergegeven worden door het directories ingebouwde. Toekennen aan leden van deze tabel variabele kan gebruikt worden om directories te veranderen die al op de stapel staan, maar de pushd en popd ingebouwden moeten gebruikt worden om directories toe te voegen of te verwijderen. Toekennen aan deze variabele zal de huidige directorie niet veranderen. Als DIRSTACK ont-gezet wordt verliest het zijn bijzondere eigenschappen, zelfs als het daarna her-zet wordt.

PIPESTATUS

Een tabel variabele (zie Tabellen onder) die een lijst bevat met einde status waardes van de processen in de meest recent uitgevoerde voorgrond pijplijn (die een enkele opdracht mag bevatten).

HOSTNAME

Vanzelf gezet naar de naam van de huidige machine.

HOSTTYPE

Vanzelf gezet naar het string dat een unieke beschrijving van het soort machine waar bash op draait geeft. Normaal is dat systeem-afhankelijk.

MACHTYPE

Vanzelf gezet naar een string dat volledig de systeem soort waar bash op draait beschrijft, in de standaard GNU cpu-company-system vorm. Normaal is dat systeem-afhankelijk.

SHELLOPTS

Een met dubbele-punten gescheiden lijst van aangezette shell opties. Elk woord in de lijst is een geldig argument voor de −o optie van de set ingebouwde opdracht (zie SCHELP INGEBOUWDE OPDRACHTEN onder). De opties die in SHELLOPTS verschijnen zijn dezelfde die als on {#aan#} gerapporteerd worden door set −o. by set −o. Als deze variabele in de omgeving is wanneer bash opstart, dan wordt elke shell optie in de lijst aangezet vóór het lezen van enige opstart bestanden. Deze variabele is alleen-lezen.

De volgende variabelen worden gebruikt door de shell. In sommige gevallen kent bash een standaard waarde toe aan de variabele; deze gevallen worden opgemerkt onder.

BASH_ENV

Als deze grootheid gezet is wanneer bash een shell script uitvoert wordt zijn waarde geïnterpreteerd als een bestandnaam die opdrachten bevat om de shell in te wijden, zoals in ~/.bashrc. De waarde van BASH_ENV is voorwerp voor grootheid expandering, opdracht substitutie, en rekenkundige expandering voordat het geïnterpreteerd wordt als een bestand naam. PATH wordt niet gebruikt om de opgeleverde bestandnaam te zoeken.

MAILCHECK

Bepaald hoe vaak (in seconden) bash test op post. De standaard is 60 seconden. Wanneer het tijd is om voor post te testen, dan doet de shell dat vóór het weergeven van de belangrijkste {#"primary"#} prompt. Als deze variabele ongezet is dan zet de shell post testen uit.

MAILPATH

Een dubbele-punten gescheiden lijst van bestandnamen die op post getest zullen worden. Het bericht dat afgedrukt zal worden wanneer post aankomt in een bepaald bestand kan opgegeven worden door de bestandnaam van het bericht te scheiden met een ’?’. Wanneer gebruikt in de tekst van het bericht geëxpandeerd $_ tot de naam van het huidige postbestand {#mailbox#}. Voorbeeld:
MAILPATH=’/usr/spool/mail/bfox?"U heeft post":~/shell−mail?"$_ heeft post!"’
Bash levert een standaard waarde voor deze variabele, maar de plaats van de gebruiker post bestanden die het gebruikt zijn systeem afhankelijk (dat is, /usr/spool/mail/$USER).

TIMEFORMAT

De waarde van deze grootheid wordt gebruikt voor het vorm string dat opgeeft hoe de tijdinformatie voor pijplijnen weergegeven moeten worden waar het time gereserveerde woord aan voorafgaat. Het % karakter begint een escape opeenvolging die geëxpandeerd wordt naar de tijd waarde of andere informatie. De escape opeenvolgingen en hun betekenissen zijn als volgt; de haakjes beschrijven niet vereiste gedeeltes.

De niet vereiste p is een cijfer dat de precisie opgeeft, het aantal fractie cijfers na een tientallige punt. Een waarde van 0 veroorzaakt dat geen decimale punt en fractie worden weergegeven. Maximaal mogen drie plaatsen van de tientallige punt worden opgegeven; waardes van p groter dan 3 worden veranderd in 3. Als p niet opgegeven wordt, wordt de waarde 3 gebruikt.

De niet vereiste l geeft een langere vorm op die ook minuten bevat, in de vorm MMmSS.FFs. De waarde van p bepaalt al of niet de fractie bijgevoegd wordt.

Als deze variabele niet is gezet, gedraagt bash zich alsof het de waarde $’\nreal\t%3lR\nuser\t%3lU\nsys%3lS’ had. Als de waarde nul is worden geen tijdinformatie weergegeven. Een navolgende nieuwe regel wordt toegevoegd wanneer het vorm string weergegeven wordt.

HISTSIZE

Het aantal opdrachten te onthouden in de opdrachten geschiedenis (zie HISTORY onder). De standaard waarde is 500.

HISTFILE

De naam van het bestand waarin de opdrachten geschiedenis wordt bewaard (zie GESCHIEDENIS onder). De standaard waarde is ~/.bash_history. Als ongezet wordt de opdrachten geschiedenis niet bewaard wanneer een interactieve shell eindigt.

HISTFILESIZE

Het maximale aantal regels in het geschiedenis bestand. Wanneer deze variabele een waarde wordt toegekend wordt het geschiedenis bestand afgehakt als nodig om niet meer dan dat aantal regels te bevatten. De standaard waarde is 500. Het geschiedenis bestand wordt ook afgehakt naar deze maat na wegschrijven als een interactieve shell eindigt.

LC_COLLATE

Deze variabele bepaalt de regels, gebruikt bij het collationeren van de resultaten van padnaamexpandering, en bepaalt het gedrag van intervalexpressies, equivalentieklassen en gesorteerde reeksen binnen padnaamexpandering en patroon passen.

LC_CTYPE

Deze variabele bepaalt de uitleg van karakters en het gedrag van karakter classes binnen padnaam expandering en patroon passen.

LC_MESSAGES

Deze variabele bepaalt de localiteit gebruikt om dubbele-aanhalingstekens geciteerde strings voorafgegaan door een $.

PROMPT_COMMAND

Als gezet wordt de waarde uitgevoerd als een opdracht vóór het neerzetten van de belangrijkste (eerste) prompt.

IGNOREEOF

Controleert wat een interactieve shell doet bij ontvangst van een EOF karakter als de enige invoer. Als gezet is de waarde het aantal aansluitende EOF karakters die getypt moeten worden als de eerste karakters van een invoer regel vóór bash eindigt. Als de variabele bestaat maar geen numerieke waarde heeft, of helemaal geen waarde heeft is de standaard waarde 10. Als het niet bestaat betekend, EOF het einde van de invoer voor de shell.

FIGNORE

Een dubbele-punten gescheiden lijst van achtervoegsels die genegeerd worden bij het uitvoeren van bestandnaam completeren (zie READLINE onder). Een bestandnaam wiens achtervoegsel overeenkomt met de zaken in FIGNORE wordt buitengesloten van de lijst met gepaste bestandnamen. Een mogelijke waarde is ’’.o:~’’.

GLOBIGNORE

Een dubbele-punten gescheiden lijst van patronen die de set bestandnamen bepaalt die genegeerd zullen worden bij padnaam expandering. Als een bestandnaam past op een padnaam expandering patroon ook past op één van de patronen in GLOBIGNORE, dan wordt het verwijderd van de lijst overeenkomsten.

INPUTRC

De bestandnaam voor het readline opstart bestand, de standaard ~/.inputrc opzij zettend (zie READLINE onder).

HISTCONTROL

Als gezet naar de waarde ignorespace, worden regels die beginnen met een spatie karakter niet in de geschiedenis lijst gezet. Als gezet naar de waarde ignoredups, worden regels die overeenkomen met de laatste geschiedenis regel niet bijgevoegd. De waarde ignoreboth combineert de twee mogelijkheden. Als niet gezet of als gezet naar enige andere waarde dan die boven worden alle regel gelezen door de verwerker bewaard in de geschiedenis lijst, voorwerp voor de waarde van HISTIGNORE. Deze variabele zijn functie wordt overstegen door HISTIGNORE. De tweede en volgende regels van een meerdere-regel gecompileerde opdracht worden niet getest, en worden bij de geschiedenis gevoegd wat de waarde van HISTCONTROL ook is.

HISTIGNORE

Een dubbele-punten gescheiden lijst van patronen gebruikt om te beslissen welke opdracht regels bewaard moeten worden in de geschiedenis lijst. Elk patroon wordt verankerd bij het begin van de regel en moet volledig de regel opgeven (geen impliciete ’*’ wordt achtergevoegd). Elk patroon wordt getest tegen de regel nadat de tests opgegeven door HISTCONTROL zijn toegepast. In aanvulling op de normale shell patroon karakters, ’&’ komt overeen met de vorige geschiedenis regel. ’0’ mag ge-escape’t worden met gebruik van een backslash {#vóór proberen te passen. De tweede en volgende regels van een meerdere-regel gecompileerde opdracht worden niet getest, en worden gevoegd bij de geschiedenis geen acht slaande op de waarde van HISTIGNORE.

histchars

De twee of drie karakters die geschiedenis expandering en zaakmaken {#"tokenization"#} controleren (zie GESCHIEDENIS VERGROTING onder). Het eerste karakter is het geschiedenis expandering karakter het karakter dat het begin van geschiedenis expandering aangeeft, normaal ’!’. Het tweed karakter is het snelle substitutie karakter, dat wordt gebruikt als afkorting voor het her-draaien van de vorige gegeven opdracht, één string voor een ander vervangend in de opdracht. De door-val is ’^’. Het niet vereiste derde karakter is het karakter dat aangeeft dat het overblijvende gedeelte van de regel een opmerking is wanneer gevonden als het eerste karakter van een woord, normaal ’#’. Het geschiedenis opmerking karakter veroorzaakt dat geschiedenis substitutie wordt overgeslagen voor de rest van de woorden op de regel. Het maakt niet dat de shell’s verwerker de rest van de regel noodzakelijk als een opmerking behandeld.

HOSTFILE

Bevat de naam van een bestand in dezelfde vorm als /etc/hosts dat gelezen zou moeten worden wanneer de shell een machinenaam moet completeren. Het bestand mag interactief veranderd worden; de volgende keer dat machinenaam completeren wordt geprobeerd bash voegt de inhoud van het nieuwe bestand toe aan de al bestaande database.

auto_resume

Deze variabele controleert hoe de shell met de gebruiker en taak controle omgaat. Als deze variabele is gezet worden enkele woord simpele opdrachten zonder omleidingen behandeld als kandidaten voor doorgaan van een bestaande gestopte taak. Er wordt geen tweeslachtigheid toegestaan; als er meer dan één taak is die begint met de getypte taak wordt de meest recente taak gekozen. De naam van een gestopte taak, in deze context, is de opdracht regel gebruikt om het te starten. Als gezet naar de waarde exact, moet het opgegeven string de naam van de gestopte taak exact passen; als gezet naar sub-string, moet het opgegeven string een sub-string passen van de de naam van een gestopte taak. De sub-string waarde waarde levert diensten lijkend op de %? taak identificeerder (zie TAAK CONTROLE onder). Als gezet naar enige andere waarde, moet het gegeven string een voorvoegsel zijn van een gestopte taak naam; dit levert diensten lijkend op de % taak identificeerder.

Tabellen
Bash levert één-dimensionale tabel variabelen. Elke variabele mag gebruikt worden als een tabel; de declare ingebouwde zal een tabel expliciet bekend maken. Er is geen maximum grens op de grootte van een tabel, nog enige vereiste dat de leden aansluitend ge-index’t of toegekend moeten worden. Tabellen worden ge-index’t met hele getallen en zijn nul-gebaseerd.

Een tabel wordt vanzelf gemaakt als enige variabele een waarde wordt toegekend met de spelling naam[index]=waarde. De index wordt behandeld als een rekenkundige expressie die een nummer moet opleveren groter of gelijk aan nul. Om expliciet een tabel bekend te maken, gebruik declare −a naam (zie SCHELP INGEBOUWDE OPDRACHTEN onder). declare −a naam[index] wordt ook geaccepteerd; de index wordt genegeerd. Eigenschappen mogen opgegeven worden voor een tabel variabele met gebruik van de declare en readonly ingebouwden. Elke eigenschap gaat op voor alle leden van een tabel.

Aan tabellen wordt toegekend met gebruik van gecompileerde toekenningen van de vorm naam naam=(waarde1 ... waarden), waar elke waarde van de vorm [index]=string is. Alleen string wordt vereist. Als De niet vereiste rechte haakjes en index worden gegeven wordt aan die index toegekend; anders aan de index van het element waaraan het laatst werd toegekend door een opdracht plus één. Indexen start bij nul. Deze spelling wordt ook geaccepteerd door de declare ingebouwde. Aan individuele tabel elementen mag worden toegekend met de naam[index]=waard spelling boven besproken.

Elk element van een tabel mag bezocht worden met ${naam[index]}. De haakjes zijn nodig om ruzie met padnaam expandering te voorkomen. Als index, @ of * is, geëxpandeerd het woord tot alle leden van naam. Deze indexen verschillen alleen wanneer het woord in dubbele-aanhalingstekens verschijnt. Als het woord met dubbele aanhalingstekens is geciteerd geëxpandeerd ${naam[*]} tot een enkel woord met de waarde van elk tabel lid gescheiden door het eerste karakter van de IFS bijzondere variabele, en ${naam[@]} geëxpandeerd elk element van naam naar een enkel woord. Wanneer er geen tabel leden zijn, geëxpandeerd ${naam[@]} tot niets. Dit is gelijksoortig met het expanderen van de bijzondere grootheden * en @ (zie Bijzondere Grootheden boven). ${#naam[index]} geëxpandeerd tot de lengte van ${naam[index]}. Als index, * of @ is geëxpandeerd het tot het aantal elementen in de tabel. Bezoeken van een tabel variabele zonder een index is gelijk aan het bezoeken van element nul.

De unset ingebouwde wordt gebruikt om tabellen te vernietigen. unset naam[index] vernietigd het tabel element bij index index. unset naam, waar naam een tabel is, of unset naam[index], waar index, * of @ is, verwijderd de hele tabel.

De declare, local, en readonly ingebouwden accepteren elk een −a optie om een tabel op te geven. De read ingebouwde accepteert een −a optie om een lijst woorden gelezen van de standaard invoer toe te kennen aan een tabel. De set en declare ingebouwden geven tabel waardes weer op een manier die toestaat ze als toekenningen te gebruiken.

VERGROTING

Expandering wordt uitgevoerd op de opdracht regel nadat het gesplitst is in woorden. Er worden zeven soorten expandering: haakjes expandering, tilde expandering, grootheid en variabele expandering, opdracht substitutie, rekenkundige expandering, woord splitsen, en padnaam expandering.

De volgorde van expandering is: haakjes expandering, tilde expandering, grootheid expandering, variabele en rekenkundige expandering en opdracht substitutie (op van-links-naar-rechts manier), woord splitsen, ne padnaam expandering.

Op systemen die het ondersteunen is er nog een expandering beschikbaar: proces substitutie.

Alleen haakjes expandering, woord splitsen en padnaam expandering kunnen het aantal woorden van de expandering veranderen; andere expanderingen expanderen een enkel woord tot een enkel woord. De enige uitzondering voor dit zijn de expanderingen van "$@" en "${naam[@]}" zoals boven geïnterpreteerd (zie GROOTHEDEN).

Haakjes Expandering
Haakjes expandering is een mechanisme waarmee willekeurige strings kunnen worden gemaakt. Dit mechanisme is gelijksoortig aan padnaam expandering, maar de gemaakte bestandnamen hoeven niet te bestaan. Patronen die haakjes geëxpandeerd zullen worden nemen de vorm aan van een niet vereist voorwoord, gevolgd door een serie komma-gescheiden strings tussen een paar haakjes, gevolgd door een niet vereist nawoord. Het voorwoord wordt vooraan elk string dat de haakjes bevatten gezet, en het nawoord wordt achteraan elk opgeleverd string gezet, expanderend van links naar rechts.

Haakjes expandering mag genest worden. De resultaten van elke geëxpandeerd string worden niet gesorteerd; links naar rechts volgorde wordt behouden. Bijvoorbeeld, z{i,a,o}g geëxpandeerd tot ’zig zag zog’.

Haakjes expandering wordt uitgevoerd vóór elke andere expandering, en elk karakter dat bijzondere betekenis heeft voor een andere expandering wordt behouden in het resultaat. Het is puur tekstueel. Bash past geen spellings uitleg toe op de context van de expandering of de text tussen de haakjes.

Een goed gevormde haakjes expandering moet ongeciteerde openende en sluitende haakjes bevatten, en tenminste één ongeciteerde komma. Elke niet goed gevormde haakjes expandering blijft onveranderd. Een { of , mag geciteerd worden met een backslash om te voorkomen dat het als een onderdeel van de haakjes expandering wordt gezien.

Dit bouwsel wordt typisch gebruikt als een afkorting wanneer het algemene voorvoegsel voor de strings langer is dan in het bovenstaande voorbeeld:

mkdir /usr/local/src/bash/{old,new,dist,bugs}

of

chown root /usr/{ucb/{ex,edit},lib/{ex?.?*,how_ex}}

Haakjes expandering introduceert een kleine niet-overeenkomst met historische versies van sh. sh behandeld openende of sluitende haakjes niet bijzonder wanneer ze verschijnen als deel van een woord, en behoudt ze in de uitvoer. Bash verwijderd haakjes van woorden als gevolg van haakjes expandering. Bijvoorbeeld, een woord gegeven in sh als bestand{1,2} verschijnt overeenkomstig op de uitvoer. Hetzelfde woord wordt uitgevoerd als bestand1 bestand2 na expandering door bash. Als precieze overeenkomst met sh verlangt wordt, start bash met de +B optie of maak haakjes expandering ongedaan met de +B optie voor de set opdracht (zie SCHELP INGEBOUWDE OPDRACHTEN onder).

Tilde Expandering
Als een woord begint met een ongeciteerd tilde karakter (’~’), alle karakters voorafgaand aan de eerste ongeciteerde ’slag’ {#/#} (of alle karakters als er geen ongeciteerde slash is) als een tilde-voorvoegsel genomen. Als geen van de karakters in het tilde-voorvoegsel zijn geciteerd, worden de karakters in het tilde-voorvoegsel volgend op de tilde behandeld als een mogelijke inlog naam. Als deze inlog naam een nul string is, wordt de tilde vervangen door de waarde van de shell grootheid HOME. Als HOME ongezet is wordt de thuis directorie van de gebruiker die de shell draait in plaats daarvan ervoor in de plaats gezet.

Als het tilde-voorvoegsel een ’~+’ is, vervangt de waarde van shell variabele PWD het tilde-voorvoegsel. Als het tilde-voorvoegsel een ’~−’ is, wordt de waarde van de shell variabele OLDPWD, als gezet, ervoor in de plaats gezet. Als de karakters volgend op de tilde in het tilde-voorvoegsel bestaat uit een nummer N, eventueel voorafgegaan door een ’+’ of een ’−’, dan wordt het tilde-voorvoegsel vervangen met het overeenkomende element van de directorie stapel, zoals zou worden weergegeven door de directories ingebouwde aangeroepen met het tilde-voorvoegsel als een argument. builtin invoked with the tilde-prefix as an argument.

Als de inlog naam ongeldig is, of als de tilde expandering faalt, blijft het woord onveranderd.

Elke variabele toekenning wordt getest voor ongeciteerde tilde-voorvoegsels onmiddellijk volgend op een : of =. In deze gevallen wordt tilde expandering ook uitgevoerd. Dientengevolge kan men bestandnamen gebruiken met tildes in toekenningen aan PATH, MAILPATH, en CDPATH, en de shell kent de geëxpandeerde waarde toe.

Grootheid Expandering
Het ’$’ karakter introduceert grootheid expandering, opdracht substitutie, of rekenkundige expandering. De grootheid naam of symbool dat geëxpandeerd zal worden mag omsloten worden door haakjes, die niet zijn vereist maar dienen om de variabele te beschermen tegen expanderen met karakters die er onmiddellijk op volgen en geïnterpreteerd zouden worden als deel van de naam.

Wanneer haakjes worden gebruikt is het passende afsluitende haakje de eerste ’}’ die niet ge-escape’t is door een backslash of binnen een geciteerd string staat, en niet binnenin een ingebedde rekenkundige expandering, opdracht substitutie of grootheid expandering.
${grootheid}

De waarde van grootheid wordt vervangen. De haakjes zijn nodig wanneer de grootheid een plaatsbepaalde grootheid is met meer dan één cijfer, of wanneer grootheid gevolgd wordt door een karakter die niet geïnterpreteerd moet worden als deel van de naam.

Als het eerste karakter van grootheid een uitroepteken is dan wordt een niveau van variabele omleiden geïntroduceerd. Bash gebruikt de waarde gevormd van de rest van grootheid als de naam van een variabele; deze variabele wordt dan geëxpandeerd en die waarde gebruikt in de rest van de substitutie, in plaats van de waarde van grootheid zelf. Dit status bekend als indirecte expandering.

In elk van de gevallen onder, woord is voorwerp voor tilde expandering, grootheid expandering, opdracht substitutie en rekenkundige expandering. Wanneer geen sub-string expandering wordt uitgevoerd test bash voor een grootheid die niet is gezet of nul is; de dubbelepunt resultaten alleen weglatend in een test voor een ongezette grootheid.
${grootheid:−woord}

Gebruik Door-val Waardes. Als grootheid is ongezet of nul, de expandering van woord wordt er dan voor in de plaats gezet. Anders wordt de waarde van grootheid ervoor in de plaats gezet.

${grootheid:=woord}

Ken Door-val Waardes Toe. Als grootheid ongezet of nul is, wordt de expandering van woord toegekend aan grootheid. De waarde van grootheid wordt er dan voor in de plaats gezet. Aan plaatsbepaalde grootheden en bijzondere grootheden mag niet worden toegekend op deze manier.

${grootheid:?woord}

Weergave Fout als Nul of Ongezet. Als grootheid nul of ongezet is wordt de expandering van woord (of een bericht van die strekking als woord niet aanwezig is) geschreven naar de standaard fout-uitvoer van de shell en de shell, als die niet interactief is, eindigt. Anders wordt de waarde van grootheid ervoor in de plaats gezet.

${grootheid:+woord}

Gebruik Andere Waarde. Als grootheid nul is of ongezet, wordt niets in de plaats gezet, anders wordt de expandering van woord ervoor in de plaats gezet.

${grootheid:vanaf}
${grootheid:vanaf:lengte}

Sub-string Expandering. Expandeert tot aan lengte karakters van grootheid, startend bij de karakters opgegeven door vanaf. Als lengte weggelaten wordt, geëxpandeerd het tot het sub-string van If length is omitted, expands to the substring of grootheid, startend bij het karakter opgegeven door vanaf. lengte and vanaf zijn rekenkundige expressies (zie REKENKUNDIGE BEOORDELING onder). lengte moet oplossen in een getal groter dan of gelijk aan nul. Als vanaf oplost tot een getal kleiner dan nul wordt de waarde gebruikt als een vanaf-waarde vanaf het einde van de waarde van grootheid. Als grootheid, @ is, levert dat lengte plaatsbepaalde grootheden beginnend bij vanaf. Als grootheid een tabel naam is ge-index’t door @ of *, levert dat de lengte leden van de tabel beginnend bij ${grootheid[vanaf]}. Sub-string indexen zijn nul gebaseerd tenzij plaatsbepaalde grootheden worden gebruikt, in welk geval het indexen start bij 1.

${#parameter}

De lengte in karakters van de waarde van grootheid wordt hiervoor in de plaats gezet. Als grootheid * of @ is, is de waarde die ervoor in de plaats gezet wordt het aantal plaatsbepaalde grootheden. Als grootheid een tabel naam met index * of @ is, wordt de ervoor in de plaats gezette waarde het aantal elementen in de tabel.

${grootheid#woord}
${grootheid##woord}

Het woord wordt geëxpandeerd een patroon opleverend net als bij padnaam expandering. Als het patroon past op het begin van de waarde van grootheid, dan levert de expandering de geëxpandeerde waarde van grootheid met het kortste passende patroon (het ’’#’’ geval) of het langste passende patroon (het ’’##’’geval) geschrapt. Als grootheid @ of * is, wordt het patroon verwijderen om de beurt toegepast op elke plaatsbepaalde patroon, en de expandering is de opgeleverde lijst. Als grootheid een tabel variabele is ge-index’t met @ of *, dan wordt het patroon verwijderen om de beurt toegepast op elk lid van de tabel, en de expandering is de opgeleverde lijst.

${grootheid%woord}
${grootheid%%woord}

Het woord wordt geëxpandeerd om een patroon te leveren net als in padnaam expandering. Als het patroon een achteraan hangend deel van de geëxpandeerde waarde van grootheid past, dan levert de expandering de geëxpandeerde waarde van grootheid met het kortste passende patroon (het ’’%’’ geval) of het langste passende patroon (het ’’%%’’ geval) geschrapt. Als grootheid @ of * is, wordt het patroon verwijderen toegepast op elke plaatsbepaalde grootheid om de beurt, en de expandering is de opgeleverde lijst. Als grootheid een tabel variabele ge-index’t met @ of * is, het patroon verwijderen wordt op elk lid toegepast van de tabel om de beurt, en de expandering is de opgeleverde lijst.

${grootheid/patroon/string}
${grootheid//patroon/string}

Het patroon wordt geëxpandeerd om een patroon te produceren net als in padnaam expandering. Grootheid wordt geëxpandeerd en de langste overeenkomst van patroon met zijn waarde wordt vervangen met string In de eerste vorm, wordt alleen de eerste overeenkomst vervangen. De tweede vorm zorgt dat alle overeenkomsten van patroon worden vervangen met string. Als patroon begint met #, moet het passen bij het begin van de geëxpandeerde waarde van grootheid. Als patroon start met %, moet het passen bij het eind van de geëxpandeerde waarde van grootheid. Als string nul is, worden overeenkomsten van patroon geschrapt en de / volgend op patroon mag weggelaten worden. Als grootheid @ of * is, wordt het vervangen toegepast op elke plaatsbepaalde grootheid om de beurt, en de expandering is de opgeleverde lijst. Als grootheid een tabel variabele ge-index’t met @ of * is, wordt het vervangen toegepast op elk lid van de tabel om de beurt, en de expandering is de opgeleverde lijst.

Opdracht Vervanging
Opdracht Vervanging laat toe dat de uitvoer van een opdracht de opdracht-naam vervangt. Er zijn twee vormen:

$(opdracht)

of

’opdracht’

Bash verricht de expandering door opdracht uit te voeren en de opdracht-substitutie te vervangen door de standaard uitvoer van de opdracht, met mogelijke achter-hangende nieuweregels geschrapt. Ingebedde nieuweregels worden niet geschrapt, maar ze kunnen verwijderd worden gedurende woord splitsen. De opdracht substitutie $(cat bestand) kan vervangen worden door het gelijk werkende maar snellere $(< bestand).

Wanneer de oude stijl terug-aanhalingsteken {#’#} wordt gebruikt behoud een backslash {#.BR $ , ’, of \. De eerste backslash niet voorafgaand door een backslash beëindigd de opdracht substitutie. Wanneer de $(opdracht) vorm wordt gebruikt, horen alle karakters tussen de haakjes bij de opdracht; geen worden bijzonder behandeld.

Opdracht substitutie mag genest worden. Nesten met het terug-aanhalingsteken werkt door de binnenste terug-aanhalingstekens het backslashes uit te vluchten.

Als de substitutie verschijnt binnen dubbele aanhalingstekens wordt woord-splitsen en padnaam expandering niet uitgevoerd op de resultaten.

Rekenkundige Expandering
Rekenkundige expandering status de oplossing van een rekenkundige expressie en het ervoor in de plaats zetten van het resultaat toe. D vorm voor rekenkundige expandering is:

$((expressie))

De expressie wordt behandeld alsof het binnen dubbele aanhalingstekens verscheen, maar een dubbel aanhalingsteken {#"#} binnen haakjes wordt niet bijzonder behandeld. Alle zaken in de expandering ondergaan grootheid expandering, string expandering, opdracht substitutie en aanhalingsteken verwijdering. Rekenkundige substituties mogen genest worden

De oplossing wordt gedaan volgens de regels onder opgesomd bij REKENKUNDIGE OPLOSSING. Als expressie ongeldig is drukt bash een bericht af dat de fout aangeeft, en geen substitutie treed op.

Proces Vervanging
Proces substitutie wordt ondersteunt op systemen die benoemde pijpen ondersteunen (FIFOs) of de /dev/fd methode voor het benoemen van open bestanden. Het neemt de vorm <(lijst) of >(lijst). Het proces lijst wordt gedraaid met zijn invoer of uitvoer verbonden met een FIFO of met een of ander bestand in /dev/fd. De naam van dit bestand wordt doorgegeven als een argument aan de huidige opdracht als het resultaat van de expandering. Als de >(lijst) vorm wordt gebruikt zal schrijven naar het bestand invoer voor lijst leveren. Als de <(lijst) vorm wordt gebruikt zal het doorgegeven bestand gelezen moeten worden om de uitvoer van lijst te verkrijgen.

Wanneer beschikbaar, wordt proces substitutie gedaan gelijktijdig met grootheid en variabele expandering, opdracht substitutie, en rekenkundige substitutie.

Woord Splitsen
De shell onderzoekt het resultaat van grootheid expandering, opdracht substitutie, en rekenkundige expandering die niet optrad binnen dubbele aanhalingstekens voor woord splitsen.

De shell behandeld elk karakter van IFS als een begrenser, en deelt de resultaten van de andere expanderingen in woorden met deze karakters. Als IFS ongezet is, of als zijn waarde precies <spatie><tabulatie><nieuweregel> is, de standaard, dan dient elke opeenvolging van IFS karakters om woorden te begrenzen. Als IFS een andere waarde dan de standaard heeft, dan worden opeenvolgingen van de witruimte karakters spatie en tabulatie genegeerd bij het begin en einde van het woord, zolang als het witte ruimte karakter in de waarde van IFS is (een IFS witruimte karakter). Elk karakter in IFS dat niet IFS witruimte is, samen met elk aangrenzend IFS witruimte karakter, begrensd een veld. Een opeenvolging van IFS witruimte karakters wordt ook behandeld als een begrenser. Als de waarde van IFS nul is treed geen woord splitsen op.

Expliciete nul argumenten ("" of ’’) blijven behouden. Ongeciteerde impliciete nul argumenten resulterend van de expandering van grootheden die geen waardes hebben worden verwijderd. Als een grootheid met geen waarde wordt geëxpandeerd binnen dubbele aanhalings tekens blijft een nul argument behouden.

Merk op dat als geen expandering optreed, geen splitsen uitgevoerd wordt.

padnaam splitsen
Na woord splitsen, tenzij de −f optie gezet is, onderzoekt bash elk woord op de karakters *, ?, (, en [. Als een van deze karakters voorkomt dan wordt het woord beschouwd als een regarded as a patroon, en vervangen met de alphabetisch gesorteerde lijst van bestandnamen die het patroon passen. Als geen overeenkomstige bestandnamen zijn gevonden, en de shell optie nullglob uit status blijft het woord onveranderd. Als de nullglob optie gezet is, en geen overeenkomsten zijn gevonden, wordt het woord verwijderd. Als de shell optie nocaseglob aan status wordt de passing uitgevoerd zonder acht te slaan op het verschil tussen hoofd- en kleine- letters. Wanneer een patroon wordt gebruikt voor padnaam expandering moet het karakter ’’.’’ bij het begin van een naam of onmiddellijk volgend op een slash {#/#} expliciet passen, tenzij de shell optie dotglob gezet is. Bij passen op een padnaam moet het slash karakter altijd expliciet passen. In andere gevallen wordt het ’’.’’ karakter niet bijzonder behandeld. Zie de beschrijving van shopt onder bij SCHELP INGEBOUWDE OPDRACHTEN voor een beschrijving van de nocaseglob, nullglob, en dotglob shell opties.

De GLOBIGNORE shell variabele mag gebruikt worden om set bestandnamen die gepast worden met een patroon te beperken. Als GLOBIGNORE gezet wordt wordt elke passende die ook past op één van de patronen in GLOBIGNORE verwijderd uit de lijst van overeenkomsten. De bestand namen ’’.’’ en ’’..’’ worden altijd genegeerd, zelfs wanneer GLOBIGNORE gezet is. Echter, het zetten van GLOBIGNORE heeft de werking dat het de dotglob shell optie aan zet, dus alle andere bestandnamen die beginnen met een ’’.’’ zullen passen. Om het oude gedrag van het negeren van bestandnamen beginnend met een ’’.’’, weer te verkrijgen, maak ’’.*’’ één van de patronen in GLOBIGNORE. De dotglob optie wordt uitgezet wanneer GLOBIGNORE ongezet is.

Patroon Passen

Elk karakter dat opduikt in een patroon, anders dan de bijzondere patroon karakters beschreven onder, passen zichzelf. Het NUL karakter mag niet voorkomen in een patroon. De bijzondere patroon karakters moeten geciteerd worden als ze zichzelf letterlijk moeten passen.

De bijzondere karakters hebben de volgende betekenis:

Binnen [ en ], kunnen karakter classes opgegeven worden met de spelling: [:klasse:], waar klasse één van de volgende classes is, bepaalt in de POSIX.2 standaard:
alnum alpha ascii blank cntrl digit graph lower print punct space upper xdigit
Een karakter klasse past elk karakter dat bij de klasse hoort.

Binnen [ en ], kan een gelijke klasse opgegeven worden met de spelling [=c=], dat alle karakters past met hetzelfde collatie-gewicht (zoals bepaald door de huidige localiteit) als het karakter c.

Binnen [ en ], past [.symbool.] het collatiesymbool symbool.

Als de extglob shell optie aan status via de shopt ingebouwde, worden meerdere uitgebreide patroon passing operatoren herkend. In de volgende beschrijving, is een patroon−lijst een lijst van één of meer patronen gescheiden door een |. Gecompileerde patronen mogen gevormd worden met één of meer van de volgende sub-patronen:

?(patronen-lijst)

Past nul of één optreding van het gegeven patronen.

*(patroon-lijst)

Past nul of meerdere optredingen van de gegeven patronen.

+(patroon-lijst)

Past één of meerdere optredingen van het gegeven patroon.

@(patroon-lijst)

Past precies één van de gegeven patronen

!(patroon-lijst)

Past wat dan ook behalve het gegeven patroon

Aanhalings Verwijdering
Na de voorgaande expandering worden alle ongeciteerde optredingen van de karakters \, ’, en " die niet resulteerden van één van de bovenstaande expanderingen verwijderd.

HERRICHTING

Vóór een opdracht wordt uitgevoerd wordt mag zijn invoer en uitvoer omgeleid worden met een bijzondere notatie, geïnterpreteerd door de shell. Omleiden mag ook gebruikt worden om bestanden te openen en sluiten voor de huidige shell uitvoering omgeving. De volgende omleiding operatoren mogen voorgaan aan, of overal binnen een simpele opdracht verschijnen, of mag de opdracht volgen. Omleidingen worden verwerkt in de volgorde waarin ze verschijnen, van links naar rechts.

In de volgende beschrijvingen, als het bestandindicator nummer wordt weggelaten, en het eerste karakter van de omleiding operator < is, dan verwijst de omleiding naar de standaard invoer (bestand indicator 0). Als het eerste karakter van de omleiding operator > is, dan verwijst de omleiding naar de standaard uitvoer (bestand indicator 1).

Het woord volgend op de omleiding operator in de volgende beschrijvingen, tenzij anders vermeld, is voorwerp voor haakjes expandering, tilde expandering, grootheid expandering, opdracht substitutie, rekenkundige expandering, aanhalingsteken expandering, en padnaam expandering. Als het geëxpandeerd tot meer dan één woord rapporteert bash een fout.

Merk op dat de volgorde van omleidingen belangrijk is. Bijvoorbeeld de opdracht:

ls > dirlijst 2>&1

richt standaard uitvoer en standaard fout uitvoer allebei naar het bestand directorie-lijst, terwijl de opdracht

ls 2>&1 > directorie-lijst

alleen de standaard uitvoer naar bestand directorie-lijst verwijst, omdat de standaard fout uitvoer werd kopieert als standaard uitvoer vóór de standaard uitvoer omgeleid was naar because the standard error was duplicated as standard output before the standard output was redirected to directorie-lijst.

Een falen in het openen of maken van een bestand zorgt dat het omleiden faalt.

Omleiden Invoer
Omleiding van invoer zorgt dat een bestand wiens naam resulteerde van de expandering van woord wordt geopend voor lezen met bestandindicator n, of de standaard invoer (bestand indicator 0) als n niet is opgegeven.

De algemene vorm voor omleiden van invoer is:

[n]<woord

Omleiden Uitvoer
Omleiden van uitvoer zorgt dat het bestand wiens naam resulteert van de expandering van woord wordt geopend voor schrijven met bestandindicator n, of de standaard uitvoer (bestand indicator 1) als n niet is opgegeven. Al het bestand niet bestaat wordt het gemaakt; als het bestaat wordt het afgehakt tot grootte nul.

De algemene vorm voor omleiden van uitvoer is:

[n]>woord

Als de omleiden operator > is, en de noclobber optie voor de set ingebouwde aangezet is zal het omleiden falen als de bestandnaam wiens naam resulteerde van het expanderen van woord bestaat en een normaal bestand is. Als de omleiding operator >| is, of de omleiding operator is > en de noclobber optie voor de set ingebouwde opdracht niet aan staat, dan zal het omleiden gepoogd worden, zelfs als het bestand genaamd woord bestaat.

Toevoegen Omgeleide Uitvoer
Omleiden van uitvoer op deze manier zorgt dat het bestand wiens naam resulteerde van de expandering van woord wordt geopend voor toevoeging met bestand indicator n, of de standaard uitvoer (bestand indicator 1) als n niet werd opgegeven. Als het bestand niet bestaat wordt het gemaakt.

De algemene vorm voor toevoegen van uitvoer is:

[n]>>woord

Omleiding Standaard Uitvoer en Standaard Fouten
Bash laat toe dat de standaard uitvoer (bestand indicator 1) en de standaard fouten uitvoer (bestand indicator 2) allebei worden omgeleid naar het bestand wiens naam de expandering van woord is, met dit bouwsel.

Er zijn twee vormen voor omleiden van standaard uitvoer en standaard fouten:

&>woord

en

>&woord

Van de twee vormen heeft de eerste de voorkeur. Dit is qua betekenis gelijk aan

>woord 2>&1

Hier Documenten
Dit soort omleiding draagt de shell op om de invoer te lezen van de huidige bron totdat een regel die alleen wordt (zonder aanhangende witruimte) bevat wordt gezien. Alle regel gelezen tot aan dat punt worden dan gebruikt als de standaard invoer voor een opdracht.

De vorm van hier-documenten is als volgt:

<<[−]woord
hier−document
begrenser

Geen grootheid expandering, opdracht substitutie, padnaam expandering, of rekenkundige expandering wordt uitgevoerd op woord. Als enig(e) karakter(s) in woord wordt geciteerd, is de begrenser het resultaat van de citerings verwijdering op woord, en de regels in het hier-document worden niet geëxpandeerd. If woord ongeciteerd is worden alle regels in het hier-document voorwerp voor grootheid expandering, opdracht substitutie, en rekenkundige expandering. In het laatste geval wordt \<nieuwe regel> genegeerd en moet \ gebruikt worden om de karakters te citeren \, $, en ’.

Als de omleiding operator <<−, is, dan worden alle voorafgaande tabulatie karakters verwijderd van invoer regels en de regel die begrenzing bevat. Dit laat toe dat hier-documenten binnen shell scripts kunnen worden ingesprongen op een natuurlijke manier.

Kopiëren Bestandsindicators
De omleiding operator

[n]<&woord

wordt gebruikt om invoer bestandsindicators te kopiëren. Als woord geëxpandeerd tot één of meer cijfers wordt de bestandsindicator opgegeven met n een kopie van die bestandsindicator. Als de cijfers in woord niet een bestand indicator beschrijven die open is voor invoer, dan treed een omleiding fout op. Als woord oplost in −, wordt bestand indicator n gesloten. Als n niet is opgegeven wordt de standaard invoer (bestand indicator 0) gebruikt.

De operator

[n]>&woord

wordt gelijksoortig gebruikt om uitvoer bestandindicator te kopiëren. Als n niet is opgegeven wordt de standaard uitvoer (bestand indicator 1) gebruikt. Als de cijfers in woord niet een bestand indicator opgeven die open is voor invoer treed een omleiding fout op. Een speciaal geval is als n wordt weggelaten, en woord niet geëxpandeerd tot één of meer cijfers wordt de standaard uitvoer en standaard fouten omgeleid als hiervoor beschreven.

Openen Bestandsindicatoren Voor Lezen en Schrijven
De omleiding operator

[n]<>woord

zorgt dat het bestand wiens naam de expandering van woord is, wordt geopend voor lezen en schrijven op bestand indicators n, of op bestand indicator 0 als n niet is opgegeven. Als het bestand niet bestaat wordt het gemaakt.

ALIASEN

Aliasen laten een string toe om vervangen te worden door een woord wanneer het gebruikt wordt als het eerste woord van een simpele opdracht. De shell houdt een lijst van aliasen bij die gezet en ontzet mogen worden met de alias en unalias ingebouwde opdrachten (zie SCHELP INGEBOUWDE OPDRACHTEN onder). Het eerste woord van elke opdracht, als ongeciteerd, wordt getest om te zien of het een alias heeft. Als dat het geval is wordt het woord vervangen door de tekst van de alias. D alias naam en de vervangende tekst mogen alle geldige shell invoer bevatten, ook de metakarakters boven opgenoemd, met de uitzondering dat de alias naam geen = mag hebben. Het eerste woord van de vervangende tekst wordt getest op aliasen, maar een woord dat gelijk is aan een alias dat geëxpandeerd wordt, wordt niet nog een keer geëxpandeerd. Dit betekend dat je ls naar ls −F, mag aliassen bijvoorbeeld, en bash probeert niet om de vervangende tekst herhaaldelijk te expanderen. Als het laatste karakter van de alias waarde een lege-ruimte {#blank#} is, dan wordt het volgende opdracht woord wordt ook getest voor alias expandering.

Aliassen worden gemaakt en opgesomd met de alias opdracht, en verwijderd met de unalias opdracht.

Er is geen mechanisme voor het gebruiken van argumenten in de vervangende text. Als argumenten nodig zijn moet een shell functie worden gebruikt.

Aliassen worden niet geëxpandeerd wanneer de shell niet interactief is, tenzij de expand_aliases shell optie is gezet met shopt (zie de beschrijving voor shopt onder SCHELP INGEBOUWDE OPDRACHTEN onder).

Di regels met betrekking tot het gebruik en definitie van aliassen zijn soms wat verwarrend. Bash leest altijd tenminste één hele regel invoer vóór het uitvoeren van de opdrachten op die regel. Aliassen worden geëxpandeerd wanneer een opdracht gelezen wordt, niet wanneer het wordt uitgevoerd. Daarom heeft een alias definitie die verschijnt op dezelfde regel als een andere opdracht geen gelding totdat de volgende regel invoer gelezen wordt. De opdrachten volgend op de alias definitie op die regel worden niet beïnvloed door het nieuwe alias. Dit gedrag is ook een kwestie wanneer functies worden uitgevoerd. Aliassen worden geëxpandeerd wanneer een functie definitie wordt gelezen, niet wanneer de functie wordt uitgevoerd omdat een functie definitie zelf een gecompileerde opdracht is. Als gevolg daarvan zijn aliasen die gedefinieerd zijn in een functie niet beschikbaar tot na die functie is uitgevoerd. Om veilig te zijn, zet alias definities op een afzonderlijke regel, en gebruik alias niet in gecompileerde {#compound#} opdrachten.

Voor bijna elk doel worden aliassen overstegen door shell functies.

FUNCTIES

Een shell functie, gedefinieerd zoals beschreven boven onder SCHELP SPELLING, bewaard een serie opdrachten voor latere uitvoering. Functies worden uitgevoerd in de context van de huidige shell; geen nieuw proces wordt gemaakt om ze uit te leggen (in tegenstelling tot de uitvoering van een shell script {#script#}). Wanneer een functie wordt uitgevoerd, worden de argumenten voor de functie de plaatsbepaalde parameters gedurende zijn uitvoering. De speciale grootheid # wordt bijgewerkt om de verandering weer te geven. Plaatsbepaalde grootheid 0 blijft onveranderd. Alle andere aspecten van de shell’s uitvoering omgeving blijven gelijk tussen een functie en zijn aanroeper met de uitzondering dat de DEBUG val (zie de beschrijving van de trap ingebouwde onder SCHELP INGEBOUWDE OPDRACHTEN onder) niet wordt geërfd.

Variabelen locaal voor de functie mogen bekend gemaakt worden met de local ingebouwde opdracht. Normaal gesproken worden variabelen en hun waardes gedeeld tussen de functie en zijn aanroeper.

Als de ingebouwde opdracht return uitgevoerd wordt in een functie, dan eindigt de functie en uitvoering hervat met de volgende opdracht na de functie aanroep. Wanneer een functie eindigt worden de plaatsbepaalde grootheden en de bijzondere grootheid # hersteld tot de waardes die ze hadden vóór de functies uitvoering.

Functie namen en definities mogen opgesomd met de −f optie voor de declare of typeset ingebouwde opdrachten. De −F optie voor declare of typeset zal alleen de functie namen opsommen. Functies mogen ge-exporteerd worden zodat sub-shell’s ze automatisch gedefinieerd hebben met de −f optie voor de export ingebouwde.

Functies mogen herhaaldelijk {#recursive#} zijn. Geen grens wordt afgedwongen op het aantal herhaaldelijke aanroepen.

REKENKUNDIGE OPLOSSING

De shell laat rekenkundige expressies toe om opgelost te worden onder zekere omstandigheden (zie de let ingebouwde opdracht en Rekenkundige Expandering). Oplossing wordt gedaan in lange hele getallen {#long integers#} zonder test op overloop, alhoewel delen door 0 gevangen wordt en gemerkt als fout. De volgende lijst van operators wordt gegroept in niveaus van gelijke voorrang operators. De niveaus worden opgesomd in volgorde van aflopende voorrang.

<= >= < >

vergelijking

expr?expr:expr

voorwaardelijke beoordeling

= *= /= %= += −= <<= >>= &= ^= |=

toekenning

Shell’s variabelen worden toegestaan als operanden; grootheid expandering wordt uitgevoerd vóór de expressie wordt opgelost. De waarde van een grootheid wordt omgezet naar een lang heel getal binnen een expressie. Een shell variabele hoeft zijn heel-getal eigenschap niet aan te hebben staan om gebruikt te worden in een expressie.

Constanten {#constants#} met een voorlopende 0 worden al octale nummers geïnterpreteerd. Een voorlopende 0x of 0X betekend hexadecimaal. Verder hebben getallen de vorm [basis#]n, waar basis een decimaal getal groter dan 1 en kleiner dan 65 is, de rekenkundige basis voorstellend, en n is een nummer in die basis. Als basis wordt weggelaten wordt 10 aangenomen. De cijfers groter dan 9 worden voorgesteld door de kleine letters, hoofdletters, _, en @, in die volgorde. Als basis minder dan of gelijk is aan 36 mogen kleine en hoofdletters uitwisselbaar worden gebruikt om cijfers tussen 10 en 35 voor te stellen.

Operatoren worden beoordeeld in volgorde van voorrang. Sub-expressies in haakjes worden eerst opgelost en mogen de bovenstaande voorrangsregel opzij zetten.

VOORWAARDELIJKE UITDRUKKINGEN

Voorwaardelijke expressies worden gebruikt bij de [[ gecompileerde opdracht en de test en [ ingebouwde opdrachten om een bestand eigenschap te testen en string en rekenkundige vergelijkingen uit te voeren. Expressies worden gevormd door de volgende enkele of binaire zaken. Als enig bestand argument voor één van de zaken van de vorm /dev/fd/n is, dan wordt bestand indicator n getest.
−a bestand

Waar als bestand bestaat.

−b bestand

Waar als bestand bestaat en een blok speciaal bestand is.

−c bestand

Waar als bestand bestaat en een karakter bijzonder bestand is.

−d bestand

Waar als bestand bestaat en een directorie is.

−e bestand

Waar als bestand bestaat

−f bestand

Waar als bestand bestaat en een normaal bestand is.

−g bestand

Waar als bestand bestaat en zet-groep-id is.

−h bestand

Waar als bestand bestaat en een symbolische koppeling is.

−k bestand

Waar als bestand bestaat en zijn ’’sticky’’ bit gezet is.

−p bestand

Waar als bestand bestaat en een benoemde pijp is (FIFO).

−r bestand

Waar als bestand bestaat en leesbaar is.

−s bestand

Waar als bestand bestaat en een grootte groter dan nul heeft.

−u bestand

Waar als bestand bestaat en zijn zet-gebruiker-id is gezet.

−w bestand

Waar als bestand bestaat en schrijfbaar is.

−x bestand

Waar als bestand bestaat en uitvoerbaar is.

−O bestand

Waar als bestand bestaat en in bezit is van het geldende gebruiker id.

−G bestand

Waar als bestand bestaat en in bezit is van het geldende groep id.

−L bestand

Waar als bestand bestaat en een symbolische koppeling is.

−S bestand

Waar als bestand bestaat en een socket is.

−N bestand

Waar als bestand bestaat en veranderd is sinds het laatst gelezen werd.

bestand1 −nt bestand2

Waar als bestand1 nieuwer (volgens aanpassing {#modification#} datum) dan bestand2.

bestand1 −ot bestand2

Waar als bestand1 ouder dan bestand2 is.

bestand1 −ef bestand2

Waar als bestand1 en bestand2 hetzelfde apparaat en inodenummer hebben.

−o optienaam

Waar als shell optie optienaam aan status. Zie de lijst van opties onder de beschrijving van de −o optie voor de set ingebouwde onder.

−z string

Waar als de lengte van string nul is.

−n string

string1 == string2

Waar als de strings gelijk zijn. = mag gebruikt worden in plaats van ==.

string1 != string2

Waar als de strings niet gelijk zijn.

string1 < string2

Waar als string1 sorteert vóór string2 volgens het woordenboek van de huidige localiteit.

string1 > string2

Waar als string1 sorteert na string2 volgens het woordenboek van de huidige localiteit.

arg1 OP arg2

OP is één van −eq, −ne, −lt, −le, −gt, of −ge. Deze rekenkundige binaire operators geven waar terug als arg1 respectievelijk gelijk is aan {#−eq#}, niet gelijk is aan {#−ne#}, minder dan {#−lt#}, minder dan of gelijk aan {#−le#}, groter dan {#−gt#}, of groter dan of gelijk aan {#−ge#} arg2. Arg1 en arg2 mogen positief of negatieve hele getallen zijn.

SIMPELE OPDRACHT VERGROTING

Wanneer een simpele opdracht wordt uitgevoerd doet de shell de volgende expanderingen, toekenningen en omleidingen, van links naar rechts.

Als geen opdracht naam gevonden wordt beïnvloeden variabele toekenningen de huidige schelp omgeving. Anders worden de variabelen bij de omgeving van de uitvoerende opdracht gevoegd en beïnvloeden ze de huidige shell omgeving niet. Als enige van de toekenningen probeert een waarde toe te kennen aan een alleen-lezen variabele treedt een fout op, en de opdracht eindigt met een ongelijk-nul status.

Als geen opdracht naam resulteert worden omleidingen gedaan, maar die beïnvloeden de huidige shell omgeving niet. Een omleiding-fout zorgt dat de opdracht met een ongelijk-nul status eindigt.

Als er een opdracht naam overblijft na expandering gaat uitvoering verder zoals onder beschreven. Anders eindigt de opdracht. Als één van de vergrotingen een opdracht substitutie bevat is de einde status van de opdracht de einde status van de laatste uitgevoerde opdracht substitutie. Als er geen opdracht substituties waren eindigt de opdracht met een nul status.

OPDRACHT UITVOERING

Nadat een opdracht is gesplitst in woorden, worden de volgende acties ondernomen als het resulteert in een simpele opdracht en een optionele lijst argumenten.

Als de opdracht naam geen slashes bevat probeert de shell het te vinden. Als er een shell functie met die naam bestaat, wordt die functie aangeroepen zoals beschreven boven in FUNCTIES. Als de naam niet overeenkomt met een functie zoekt de shell in de lijst ingebouwden. Als een overeenkomst is gevonden wordt die ingebouwde aangeroepen.

Als de naam nóg de naam van een shell functie, nóg de naam van een ingebouwde is, en geen slashes bevat zoekt bash elk element van PATH voor een directorie die een uitvoerbaar bestand met die naam bevat. Bash gebruikt een hash tabel om de volle bestand namen te onthouden van het uitvoerbare bestand (zie hash onder SHELL INGEBOUWDE OPDRACHTEN onder). Een volledig doorzoeken van de directories in PATH wordt alleen gedaan als de opdracht niet gevonden wordt in de hash tabel. Als het zoeken faalt, drukt de shell een fout bericht af en keert terug met einde status 127.

Als het zoeken slaagt, of als de opdracht naam één of meer slashes bevat voert de shell het benoemde programma uit in een afzonderlijke uitvoering omgeving. Argument 0 wordt gezet naar de gegeven naam, en de overblijvende argumenten voor de opdracht worden gezet naar de gegeven argumenten, als aanwezig.

Als deze uitvoering faalt omdat het bestand in niet uitvoerbare vorm is, en het bestand geen map is, wordt aangenomen dat het een shell script is; een bestand dat shell opdrachten bevat. Een sub-shell wordt gejongd om het uit te voeren. Deze sub-shell herinitialiseerd zichzelf, zodat het effect is alsof een nieuwe shell wordt aangeroepen om het script af te handelen, met uitzondering dat herinnerde plaatsen van opdrachten worden herinnerd door de ouder (zie hash onder bij SHELL INGEBOUWDE OPDRACHTEN) worden behouden door het kind.

Als het programma een bestand is dat begint met #!, specificeert de rest van de regel een interpreteerder voor het programma. De shell voert de opgegeven interpreteerder uit op systemen die deze vorm niet zelf afhandelen. De argumenten voor de interpreteerder bestaan uit een enkel optioneel argument, volgend op de interpreteerder naam op de eerste regel van het programma, gevolgd door de naam van het programma, gevolgd door de opdracht argumenten, als aanwezig.

OPDRACHT UITVOERING OMGEVING

De shell heeft een uitvoering omgeving, die bestaat uit het volgende:

Wanneer een simpele opdracht anders dan een ingebouwde of shell functie wordt uitgevoerd, wordt het uitgevoerd in een aparte uitvoerings omgeving die bestaat uit het volgende. Tenzij anders vermeld worden de waardes geërfd van de shell.

Een opdracht aangeroepen in deze aparte omgeving kan niet de shell’s uitvoering omgeving beïnvloeden.

Opdracht substitutie en asynchrone opdrachten worden aangeroepen in een sub-shell omgeving die een kloon is van de shell omgeving, behalve dat traps gevangen door de shell worden reset tot de waardes die de shell erfde van zijn ouder bij aanroepen. Ingebouwde opdrachten die worden aangeroepen als onderdeel van een pijplijn worden ook uitgevoerd in een sub-shell omgeving. Veranderingen gemaakt voor de sub-shell omgeving kunnen de shell’s uitvoering omgeving niet beïnvloeden.

OMGEVING

Wanneer een programma wordt aangeroepen, wordt het een tabel met strings gegeven, bekend onder de naam omgeving. Dit is een lijst van naam−waarde paren, in de vorm naam=waarde.

De shell laat u toe deze omgeving te manipuleren op verschillende manieren. Bij aanroepen zoekt de shell zijn eigen omgeving en maakt een grootheid voor elke gevonden naam, het automatisch aanmerkend voor exportering naar kind processen. Uitgevoerde opdrachten erven deze omgeving. De export en declare −x opdrachten laten toe dat grootheden en functies aan de omgeving kunnen worden toegevoegd of eruit worden geschrapt. Als de waarde van een grootheid in de omgeving wordt aangepast wordt de nieuwe waarde onderdeel van de omgeving, de oude waarde vervangend. De omgeving die geërfd wordt door elke uitvoerende opdracht {programma} bestaat uit de initiële omgeving van de shell, waarvan de waardes kunnen zijn aangepast in de shell, zonder de paren die zijn verwijderd met de. unset opdracht, met mogelijke aanvullingen met de export en declare −x opdrachten.

De omgeving voor een simpele opdracht of functie kan tijdelijk aangevuld worden door een grootheid toekenning ervoor te zetten, zoals beschreven bij GROOTHEDEN. Deze toekennings commando’s beïnvloeden alleen de omgeving die door die opdracht wordt gezien.

Als de −k optie is gezet (zie de set ingebouwde opdracht onder), dan worden alle grootheid-toekeningen in de omgeving van een opdracht geplaatst, niet alleen die waaraan het aan de opdracht voorafgaat.

Wanneer bash een externe opdracht aanroept wordt de variabele _ gezet naar de volledige naam van de opdracht, en wordt die variabele doorgeven aan die opdracht zijn omgeving.

EIND WAARDE

Voor gebruik door de shell wordt aangenomen dat een opdracht die eindigt met een nul beeindigings-status geslaagd is. Een beeindigings-status van nul geeft succes aan. Een niet-nul eindwaarde geeft falen aan. Wanneer een opdracht eindigt met een fataal signaal gebruikt bash de waarde 128+0 als de eindwaarde.

Als een opdracht niet werd gevonden, geeft het kind-proces dat gemaakt werd om het uit te voeren 127 terug. Als een opdracht wel werd gevonden maar niet uitvoerbaar is, is de terugkeer-waarde 126.

Als een opdracht faalt door een fout tijdens het expanderen of het omleiden is de eindwaarde groten dan nul.

Shell ingebouwde opdrachten geven een waarda van 0 (waar) als succes, en niet-nul (fout) als een fout optreedt tijdens uitvoering. Alle ingebouwden keren terug met 2 om verkeerd gebruik aan te geven.

Bash zelf keert terug met de eindwaarde van de laatst uitgevoerde opdracht, tenzij er een spellingsfout is, in welk geval het eindigt met een niet-nul terugkeerwaarde. Zie ook de exit ingebouwde opdracht onder.

SIGNALS

Als bash interactief is negeert het in de afwezigheid van enige vallen {traps} SIGTERM {zodat kill 0 de interactieve schell niet vermoord), en SIGINT wordt gevangen en afgehandeld (zodat de wait ingebouwde onderbreekbaar is). In elk geval negeert bash SIGQUIT. Als taak controle werkt, dan negeert bash SIGTTIN, SIGTTOU, en SIGTSTP.

Synchrone taken die zijn gestart door bash hebben signaal behandelaars die gezet zijn naar waardes die zijn geërfd door de shell van zijn ouder. Wanneer taak controle niet werkt negeren asynchrone opdrachten SIGINT en SIGQUIT ook. Opdrachten die draaien tengevolgde van opdracht-substitutie negeren de toetsenbord-gegenereerde taak-controle signalen. SIGTTIN, SIGTTOU, en SIGTSTP.

De shell eindigt standaard bij ontvangen van een SIGHUP. Vóór eindigen zendt het een SIGHUP naar alle taken, draaiende en gestopte. Gestopte taken wordt een SIGCONT gezonden om er zeker van te zijn dat ze de SIGHUP ontvangen. Om de shell te behoeden voor het zenden van een signaal naar een bepaalde taak moet het verwijderd worden van de taken-tabel met de disown ingebouwde (zie SHELL INGEBOUWDE OPDRACHTEN onder) of gemarkeerd om geen SIGHUP te ontvangen met disown −h.

Als de huponexit shell optie gezet werdt met shopt, dan zendt bash een SIGHUP naar alle taken wanneer een interactieve login shell eindigt

Als bash een signaal ontvangt waarvoor een val {trap} is gezet, terwijl het wacht op het einde van de opdracht, zal de val niet worden uitgevoerd totdat de opdracht eindigt. Als bash wacht op een asynchrone opdracht met de wait ingebouwde, dan zal het ontvangen van een signaal waarvoor een val werd gezet zorgen dat de wait ingebouwde onmiddelijk terugkeert met een terugkeer-waarde groter dan 128, onmiddelijk nadat de val werd uitgevoerd. ----vertaalt-tot-hier...----

JOB CONTROL

Job control refers to the ability to selectively stop (suspend) the execution of processes and continue (resume) their execution at a later point. A user typically employs this facility via an interactive interface supplied jointly by the system’s terminal driver and bash.

The shell associates a job with each pipeline. It keeps a table of currently executing jobs, which may be listed with the jobs command. When bash starts a job asynchronously (in the background), it prints a line that looks like:

[1] 25647

indicating that this job is job number 1 and that the process ID of the last process in the pipeline associated with this job is 25647. All of the processes in a single pipeline are members of the same job. Bash uses the job abstraction as the basis for job control.

To facilitate the implementation of the user interface to job control, the system maintains the notion of a current terminal process group ID. Members of this process group (processes whose process group ID is equal to the current terminal process group ID) receive keyboard-generated signals such as SIGINT. These processes are said to be in the foreground. Background processes are those whose process group ID differs from the terminal’s; such processes are immune to keyboard-generated signals. Only foreground processes are allowed to read from or write to the terminal. Background processes which attempt to read from (write to) the terminal are sent a SIGTTIN (SIGTTOU) signal by the terminal driver, which, unless caught, suspends the process.

If the operating system on which bash is running supports job control, bash allows you to use it. Typing the suspend character (typically ^Z, Control-Z) while a process is running causes that process to be stopped and returns you to bash. Typing the delayed suspend character (typically ^Y, Control-Y) causes the process to be stopped when it attempts to read input from the terminal, and control to be returned to bash. The user may then manipulate the state of this job, using the bg command to continue it in the background, the fg command to continue it in the foreground, or the kill command to kill it. A ^Z takes effect immediately, and has the additional side effect of causing pending output and typeahead to be discarded.

There are a number of ways to refer to a job in the shell. The character % introduces a job name. Job number n may be referred to as %n. A job may also be referred to using a prefix of the name used to start it, or using a substring that appears in its command line. For example, %ce refers to a stopped ce job. If a prefix matches more than one job, bash reports an error. Using %?ce, on the other hand, refers to any job containing the string ce in its command line. If the substring matches more than one job, bash reports an error. The symbols %% and %+ refer to the shell’s notion of the current job, which is the last job stopped while it was in the foreground or started in the background. The previous job may be referenced using %−. In output pertaining to jobs (e.g., the output of the jobs command), the current job is always flagged with a +, and the previous job with a −.

Simply naming a job can be used to bring it into the foreground: %1 is a synonym for ’’fg %1’’, bringing job 1 from the background into the foreground. Similarly, ’’%1 &’’ resumes job 1 in the background, equivalent to ’’bg %1’’.

The shell learns immediately whenever a job changes state. Normally, bash waits until it is about to print a prompt before reporting changes in a job’s status so as to not interrupt any other output. If the −b option to the set builtin command is enabled, bash reports such changes immediately.

If an attempt to exit bash is made while jobs are stopped, the shell prints a warning message. The jobs command may then be used to inspect their status. If a second attempt to exit is made without an intervening command, the shell does not print another warning, and the stopped jobs are terminated.

PROMPTING

When executing interactively, bash displays the primary prompt PS1 when it is ready to read a command, and the secondary prompt PS2 when it needs more input to complete a command. Bash allows these prompt strings to be customized by inserting a number of backslash-escaped special characters that are decoded as follows:

The command number and the history number are usually different: the history number of a command is its position in the history list, which may include commands restored from the history file (see HISTORY below), while the command number is the position in the sequence of commands executed during the current shell session. After the string is decoded, it is expanded via parameter expansion, command substitution, arithmetic expansion, string expansion, and quote removal, subject to the value of the promptvars shell option (see the description of the shopt command under SHELL BUILTIN COMMANDS below).

READLINE

This is the library that handles reading input when using an interactive shell, unless the −−noediting option is given at shell invocation. By default, the line editing commands are similar to those of emacs. A vi-style line editing interface is also available. To turn off line editing after the shell is running, use the +o emacs or +o vi options to the set builtin (see SHELL BUILTIN COMMANDS below).

Readline Notation
In this section, the emacs-style notation is used to denote keystrokes. Control keys are denoted by C−key, e.g., C−n means Control−N. Similarly, meta keys are denoted by M−key, so M−x means Meta−X. (On keyboards without a meta key, M−x means ESC x, i.e., press the Escape key then the x key. This makes ESC the meta prefix. The combination M−C−x means ESC−Control−x, or press the Escape key then hold the Control key while pressing the x key.)

Readline commands may be given numeric arguments, which normally act as a repeat count. Sometimes, however, it is the sign of the argument that is significant. Passing a negative argument to a command that acts in the forward direction (e.g., kill−line) causes that command to act in a backward direction. Commands whose behavior with arguments deviates from this are noted below.

When a command is described as killing text, the text deleted is saved for possible future retrieval (yanking). The killed text is saved in a kill ring. Consecutive kills cause the text to be accumulated into one unit, which can be yanked all at once. Commands which do not kill text separate the chunks of text on the kill ring.

Readline Initialization
Readline is customized by putting commands in an initialization file (the inputrc file). The name of this file is taken from the value of the INPUTRC variable. If that variable is unset, the default is ~/.inputrc. When a program which uses the readline library starts up, the initialization file is read, and the key bindings and variables are set. There are only a few basic constructs allowed in the readline initialization file. Blank lines are ignored. Lines beginning with a # are comments. Lines beginning with a $ indicate conditional constructs. Other lines denote key bindings and variable settings.

The default key-bindings may be changed with an inputrc file. Other programs that use this library may add their own commands and bindings.

For example, placing

M−Control−u: universal−argument

or

C−Meta−u: universal−argument

into the inputrc would make M−C−u execute the readline command universal−argument.

The following symbolic character names are recognized: RUBOUT, DEL, ESC, LFD, NEWLINE, RET, RETURN, SPC, SPACE, and TAB. In addition to command names, readline allows keys to be bound to a string that is inserted when the key is pressed (a macro).

Readline Key Bindings
The syntax for controlling key bindings in the inputrc file is simple. All that is required is the name of the command or the text of a macro and a key sequence to which it should be bound. The name may be specified in one of two ways: as a symbolic key name, possibly with Meta− or Control− prefixes, or as a key sequence. When using the form keyname:function−name or macro, keyname is the name of a key spelled out in English. For example:

Control-u: universal−argument
Meta-Rubout: backward-kill-word
Control-o: "> output"

In the above example, C−u is bound to the function universal−argument, M−DEL is bound to the function backward−kill−word, and C−o is bound to run the macro expressed on the right hand side (that is, to insert the text > output into the line).

In the second form, "keyseq":function−name or macro, keyseq differs from keyname above in that strings denoting an entire key sequence may be specified by placing the sequence within double quotes. Some GNU Emacs style key escapes can be used, as in the following example.

"\C−u": universal−argument
"\C−x\C−r": re−read−init−file
"\e[11~": "Function Key 1"

In this example, C−u is again bound to the function universal−argument. C−x C−r is bound to the function re−read−init−file, and ESC [ 1 1 ~ is bound to insert the text Function Key 1. The full set of GNU Emacs style escape sequences is

In addition to the GNU Emacs style escape sequences, a second set of backslash escapes is available:

When entering the text of a macro, single or double quotes must be used to indicate a macro definition. Unquoted text is assumed to be a function name. In the macro body, the backslash escapes described above are expanded. Backslash will quote any other character in the macro text, including " and ’.

Bash allows the current readline key bindings to be displayed or modified with the bind builtin command. The editing mode may be switched during interactive use by using the −o option to the set builtin command (see SHELL BUILTIN COMMANDS below).

Readline Variables
Readline has variables that can be used to further customize its behavior. A variable may be set in the inputrc file with a statement of the form

set variable−name value

Except where noted, readline variables can take the values On or Off. The variables and their default values are:
bell−style (audible)

Controls what happens when readline wants to ring the terminal bell. If set to none, readline never rings the bell. If set to visible, readline uses a visible bell if one is available. If set to audible, readline attempts to ring the terminal’s bell.

comment−begin (’’#’’)

The string that is inserted when the readline insert−comment command is executed. This command is bound to M−# in emacs mode and to # in vi command mode.

completion−ignore−case (Off)

If set to On, readline performs filename matching and completion in a case−insensitive fashion.

completion−query−items (100)

This determines when the user is queried about viewing the number of possible completions generated by the possible−completions command. It may be set to any integer value greater than or equal to zero. If the number of possible completions is greater than or equal to the value of this variable, the user is asked whether or not he wishes to view them; otherwise they are simply listed on the terminal.

convert−meta (On)

If set to On, readline will convert characters with the eighth bit set to an ASCII key sequence by stripping the eighth bit and prepending an escape character (in effect, using escape as the meta prefix).

disable−completion (Off)

If set to On, readline will inhibit word completion. Completion characters will be inserted into the line as if they had been directorieped to self-insert.

editing−mode (emacs)

Controls whether readline begins with a set of key bindings similar to emacs or vi. editing−mode can be set to either emacs or vi.

enable−keypad (Off)

When set to On, readline will try to enable the application keypad when it is called. Some systems need this to enable the arrow keys.

expand−tilde (Off)

If set to on, tilde expansion is performed when readline attempts word completion.

horizontal−scroll−mode (Off)

When set to On, makes readline use a single line for display, scrolling the input horizontally on a single screen line when it becomes longer than the screen width rather than wrapping to a new line.

input−meta (Off)

If set to On, readline will enable eight-bit input (that is, it will not strip the high bit from the characters it reads), regardless of what the terminal claims it can support. The name meta−flag is a synonym for this variable.

isearch−terminators (’’C−[C−J’’)

The string of characters that should terminate an incremental search without subsequently executing the character as a command. If this variable has not been given a value, the characters ESC and C−J will terminate an incremental search.

keydir (emacs)

Set the current readline keydirectorie. The set of valid keydir names is emacs, emacs−standard, emacs−meta, emacs−ctlx, vi, vi−command, and vi−insert. vi is equivalent to vi−command; emacs is equivalent to emacs−standard. The default value is emacs; the value of editing−mode also affects the default keydirectorie.

mark−directories (On)

If set to On, completed directory names have a slash appended.

mark−modified−lines (Off)

If set to On, history lines that have been modified are displayed with a preceding asterisk (*).

output−meta (Off)

If set to On, readline will display characters with the eighth bit set directly rather than as a meta-prefixed escape sequence.

print−completions−horizontally (Off)

If set to On, readline will display completions with matches sorted horizontally in alphabetical order, rather than down the screen.

show−all−if−ambiguous (Off)

This alters the default behavior of the completion functions. If set to on, words which have more than one possible completion cause the matches to be listed immediately instead of ringing the bell.

visible−stats (Off)

If set to On, a character denoting a file’s type as reported by stat(2) is appended to the filename when listing possible completions.

Readline Conditional Constructs
Readline implements a facility similar in spirit to the conditional compilation features of the C preprocessor which allows key bindings and variable settings to be performed as the result of tests. There are four parser directives used.

mode

application

The application construct is used to include application-specific settings. Each program using the readline library sets the application name, and an initialization file can test for a particular value. This could be used to bind key sequences to functions useful for a specific program. For instance, the following command adds a key sequence that quotes the current or previous word in Bash:

$if Bash
# Quote the current or previous word
"\C−xq": "\eb\"\ef\""
$endif

$include

This directive takes a single filename as an argument and reads commands and bindings from that file. For example, the following directive would read /etc/inputrc:

$include /etc/inputrc

Searching
Readline provides commands for searching through the command history (see HISTORY below) for lines containing a specified string. There are two search modes: incremental and non-incremental.

Incremental searches begin before the user has finished typing the search string. As each character of the search string is typed, readline displays the next entry from the history matching the string typed so far. An incremental search requires only as many characters as needed to find the desired history entry. The characters present in the value of the isearch-terminators variable are used to terminate an incremental search. If that variable has not been assigned a value the Escape and Control-J characters will terminate an incremental search. Control-G will abort an incremental search and restore the original line. When the search is terminated, the history entry containing the search string becomes the current line. To find other matching entries in the history list, type Control-S or Control-R as appropriate. This will search backward or forward in the history for the next entry matching the search string typed so far. Any other key sequence bound to a readline command will terminate the search and execute that command. For instance, a newline will terminate the search and accept the line, thereby executing the command from the history list.

Non-incremental searches read the entire search string before starting to search for matching history lines. The search string may be typed by the user or be part of the contents of the current line.

Readline Command Names
The following is a list of the names of the commands and the default key sequences to which they are bound. Command names without an accompanying key sequence are unbound by default.

Commands for Moving
beginning−of−line (C−a)

Move to the start of the current line.

end−of−line (C−e)

Move to the end of the line.

forward−char (C−f)

Move forward a character.

backward−char (C−b)

Move back a character.

forward−word (M−f)

Move forward to the end of the next word. Words are composed of alphanumeric characters (letters and digits).

backward−word (M−b)

Move back to the start of this, or the previous, word. Words are composed of alphanumeric characters (letters and digits).

clear−screen (C−l)

Clear the screen leaving the current line at the top of the screen. With an argument, refresh the current line without clearing the screen.

redraw−current−line

Refresh the current line.

Commands for Manipulating the History
accept−line (Newline, Return)

Accept the line regardless of where the cursor is. If this line is non-empty, add it to the history list according to the state of the HISTCONTROL variable. If the line is a modified history line, then restore the history line to its original state.

previous−history (C−p)

Fetch the previous command from the history list, moving back in the list.

next−history (C−n)

Fetch the next command from the history list, moving forward in the list.

beginning−of−history (M−<)

Move to the first line in the history.

end−of−history (M−>)

Move to the end of the input history, i.e., the line currently being entered.

reverse−search−history (C−r)

Search backward starting at the current line and moving ’up’ through the history as necessary. This is an incremental search.

forward−search−history (C−s)

Search forward starting at the current line and moving ’down’ through the history as necessary. This is an incremental search.

non−incremental−reverse−search−history (M−p)

Search backward through the history starting at the current line using a non-incremental search for a string supplied by the user.

non−incremental−forward−search−history (M−n)

Search forward through the history using a non-incremental search for a string supplied by the user.

history−search−forward

Search forward through the history for the string of characters between the start of the current line and the current cursor position (the point). This is a non-incremental search.

history−search−backward

Search backward through the history for the string of characters between the start of the current line and the point. This is a non-incremental search.

yank−nth−arg (M−C−y)

Insert the first argument to the previous command (usually the second word on the previous line) at point (the current cursor position). With an argument n, insert the nth word from the previous command (the words in the previous command begin with word 0). A negative argument inserts the nth word from the end of the previous command.

yank−last−arg (M−., M−_)

Insert the last argument to the previous command (the last word of the previous history entry). With an argument, behave exactly like yank−nth−arg. Successive calls to yank−last−arg move back through the history list, inserting the last argument of each line in turn.

shell−expand−line (M−C−e)

Expand the line as the shell does. This performs alias and history expansion as well as all of the shell word expansions. See HISTORY EXPANSION below for a description of history expansion.

history−expand−line (M−^)

Perform history expansion on the current line. See HISTORY EXPANSION below for a description of history expansion.

magic−space

Perform history expansion on the current line and insert a space. See HISTORY EXPANSION below for a description of history expansion.

alias−expand−line

Perform alias expansion on the current line. See ALIASES above for a description of alias expansion.

history−and−alias−expand−line

Perform history and alias expansion on the current line.

insert−last−argument (M−., M−_)

A synonym for yank−last−arg.

operate−and−get−next (C−o)

Accept the current line for execution and fetch the next line relative to the current line from the history for editing. Any argument is ignored.

Commands for Changing Text
delete−char (C−d)

Delete the character under the cursor. If point is at the beginning of the line, there are no characters in the line, and the last character typed was not bound to delete−char, then return EOF.

backward−delete−char (Rubout)

Delete the character behind the cursor. When given a numeric argument, save the deleted text on the kill ring.

forward−backward−delete−char

Delete the character under the cursor, unless the cursor is at the end of the line, in which case the character behind the cursor is deleted. By default, this is not bound to a key.

quoted−insert (C−q, C−v)

Add the next character typed to the line verbatim. This is how to insert characters like C−q, for example.

tab−insert (C−v TAB)

Insert a tab character.

self−insert (a, b, A, 1, !, ...)

Insert the character typed.

transpose−chars (C−t)

Drag the character before point forward over the character at point. Point moves forward as well. If point is at the end of the line, then transpose the two characters before point. Negative arguments don’t work.

transpose−words (M−t)

Drag the word behind the cursor past the word in front of the cursor moving the cursor over that word as well.

upcase−word (M−u)

Uppercase the current (or following) word. With a negative argument, uppercase the previous word, but do not move point.

downcase−word (M−l)

Lowercase the current (or following) word. With a negative argument, lowercase the previous word, but do not move point.

capitalize−word (M−c)

Capitalize the current (or following) word. With a negative argument, capitalize the previous word, but do not move point.

Killing and Yanking
kill−line (C−k)

Kill the text from the current cursor position to the end of the line.

backward−kill−line (C−x Rubout)

Kill backward to the beginning of the line.

unix−line−discard (C−u)

Kill backward from point to the beginning of the line. The killed text is saved on the kill-ring.

kill−whole−line

Kill all characters on the current line, no matter where the cursor is.

kill−word (M−d)

Kill from the cursor to the end of the current word, or if between words, to the end of the next word. Word boundaries are the same as those used by forward−word.

backward−kill−word (M−Rubout)

Kill the word behind the cursor. Word boundaries are the same as those used by backward−word.

unix−word−rubout (C−w)

Kill the word behind the cursor, using white space as a word boundary. The word boundaries are different from backward−kill−word.

delete−horizontal−space (M−\)

Delete all spaces and tabs around point.

kill−region

Kill the text between the point and mark (saved cursor position). This text is referred to as the region.

copy−region−as−kill

Copy the text in the region to the kill buffer.

copy−backward−word

Copy the word before point to the kill buffer. The word boundaries are the same as backward−word.

copy−forward−word

Copy the word following point to the kill buffer. The word boundaries are the same as forward−word.

yank (C−y)

Yank the top of the kill ring into the buffer at the cursor.

yank−pop (M−y)

Rotate the kill ring, and yank the new top. Only works following yank or yank−pop.

Numeric Arguments
digit−argument (M−0, M−1, ..., M−−)

Add this digit to the argument already accumulating, or start a new argument. M−− starts a negative argument.

universal−argument

This is another way to specify an argument. If this command is followed by one or more digits, optionally with a leading minus sign, those digits define the argument. If the command is followed by digits, executing universal−argument again ends the numeric argument, but is otherwise ignored. As a special case, if this command is immediately followed by a character that is neither a digit or minus sign, the argument count for the next command is multiplied by four. The argument count is initially one, so executing this function the first time makes the argument count four, a second time makes the argument count sixteen, and so on.

Completing
complete (TAB)

Attempt to perform completion on the text before point. Bash attempts completion treating the text as a variable (if the text begins with $), username (if the text begins with ~), hostname (if the text begins with @), or command (including aliases and functions) in turn. If none of these produces a match, filename completion is attempted.

possible−completions (M−?)

List the possible completions of the text before point.

insert−completions (M−*)

Insert all completions of the text before point that would have been generated by possible−completions.

menu−complete

Similar to complete, but replaces the word to be completed with a single match from the list of possible completions. Repeated execution of menu−complete steps through the list of possible completions, inserting each match in turn. At the end of the list of completions, the bell is rung and the original text is restored. An argument of n moves n positions forward in the list of matches; a negative argument may be used to move backward through the list. This command is intended to be bound to TAB, but is unbound by default.

delete−char−or−list

Deletes the character under the cursor if not at the beginning or end of the line (like delete-char). If at the end of the line, behaves identically to possible-completions. This command is unbound by default.

complete−filename (M−/)

Attempt filename completion on the text before point.

possible−filename−completions (C−x /)

List the possible completions of the text before point, treating it as a filename.

complete−username (M−~)

Attempt completion on the text before point, treating it as a username.

possible−username−completions (C−x ~)

List the possible completions of the text before point, treating it as a username.

complete−variable (M−$)

Attempt completion on the text before point, treating it as a shell variable.

possible−variable−completions (C−x $)

List the possible completions of the text before point, treating it as a shell variable.

complete−hostname (M−@)

Attempt completion on the text before point, treating it as a hostname.

possible−hostname−completions (C−x @)

List the possible completions of the text before point, treating it as a hostname.

complete−command (M−!)

Attempt completion on the text before point, treating it as a command name. Command completion attempts to match the text against aliases, reserved words, shell functions, shell builtins, and finally executable filenames, in that order.

possible−command−completions (C−x !)

List the possible completions of the text before point, treating it as a command name.

dynamic−complete−history (M−TAB)

Attempt completion on the text before point, comparing the text against lines from the history list for possible completion matches.

complete−into−braces (M−{)

Perform filename completion and return the list of possible completions enclosed within braces so the list is available to the shell (see Brace Expansion above).

Keyboard Macros
start−kbd−macro (C−x ()

Begin saving the characters typed into the current keyboard macro.

end−kbd−macro (C−x ))

Stop saving the characters typed into the current keyboard macro and store the definition.

call−last−kbd−macro (C−x e)

Re-execute the last keyboard macro defined, by making the characters in the macro appear as if typed at the keyboard.

Miscellaneous
re−read−init−file (C−x C−r)

Read in the contents of the inputrc file, and incorporate any bindings or variable assignments found there.

abort (C−g)

Abort the current editing command and ring the terminal’s bell (subject to the setting of bell−style).

do−uppercase−version (M−a, M−b, M−x, ...)

If the metafied character x is lowercase, run the command that is bound to the corresponding uppercase character.

prefix−meta (ESC)

Metafy the next character typed. ESC f is equivalent to Meta−f.

undo (C−_, C−x C−u)

Incremental undo, separately remembered for each line.

revert−line (M−r)

Undo all changes made to this line. This is like executing the undo command enough times to return the line to its initial state.

tilde−expand (M−&)

Perform tilde expansion on the current word.

set−mark (C−@, M−<space>)

Set the mark to the current point. If a numeric argument is supplied, the mark is set to that position.

exchange−point−and−mark (C−x C−x)

Swap the point with the mark. The current cursor position is set to the saved position, and the old cursor position is saved as the mark.

character−search (C−])

A character is read and point is moved to the next occurrence of that character. A negative count searches for previous occurrences.

character−search−backward (M−C−])

A character is read and point is moved to the previous occurrence of that character. A negative count searches for subsequent occurrences.

insert−comment (M−#)

The value of the readline comment−begin variable is inserted at the beginning of the current line, and the line is accepted as if a newline had been typed. This makes the current line a shell comment.

glob−expand−word (C−x *)

The word before point is treated as a pattern for pathname expansion, and the list of matching file names is inserted, replacing the word.

glob−list−expansions (C−x g)

The list of expansions that would have been generated by glob−expand−word is displayed, and the line is redrawn.

dump−functions

Print all of the functions and their key bindings to the readline output stream. If a numeric argument is supplied, the output is formatted in such a way that it can be made part of an inputrc file.

dump−variables

Print all of the settable readline variables and their values to the readline output stream. If a numeric argument is supplied, the output is formatted in such a way that it can be made part of an inputrc file.

dump−macros

Print all of the readline key sequences bound to macros and the strings they ouput. If a numeric argument is supplied, the output is formatted in such a way that it can be made part of an inputrc file.

display−shell−version (C−x C−v)

Display version information about the current instance of bash.

HISTORY

When the −o history option to the set builtin is enabled, the shell provides access to the command history, the list of commands previously typed. The text of the last HISTSIZE commands (default 500) is saved in a history list. The shell stores each command in the history list prior to parameter and variable expansion (see EXPANSION above) but after history expansion is performed, subject to the values of the shell variables HISTIGNORE and HISTCONTROL. On startup, the history is initialized from the file named by the variable HISTFILE (default ~/.bash_history). HISTFILE is truncated, if necessary, to contain no more than HISTFILESIZE lines. When an interactive shell exits, the last HISTSIZE lines are copied from the history list to HISTFILE. If the histappend shell option is enabled (see the description of shopt under SHELL BUILTIN COMMANDS below), the lines are appended to the history file, otherwise the history file is overwritten. If HISTFILE is unset, or if the history file is unwritable, the history is not saved. After saving the history, the history file is truncated to contain no more than HISTFILESIZE lines. If HISTFILESIZE is not set, no truncation is performed.

The builtin command fc (see SHELL BUILTIN COMMANDS below) may be used to list or edit and re-execute a portion of the history list. The history builtin can be used to display or modify the history list and manipulate the history file. When using the command-line editing, search commands are available in each editing mode that provide access to the history list.

The shell allows control over which commands are saved on the history list. The HISTCONTROL and HISTIGNORE variables may be set to cause the shell to save only a subset of the commands entered. The cmdhist shell option, if enabled, causes the shell to attempt to save each line of a multi-line command in the same history entry, adding semicolons where necessary to preserve syntactic correctness. The lithist shell option causes the shell to save the command with embedded newlines instead of semicolons. See the description of the shopt builtin below under SHELL BUILTIN COMMANDS for information on setting and unsetting shell options.

HISTORY EXPANSION

The shell supports a history expansion feature that is similar to the history expansion in csh. This section describes what syntax features are available. This feature is enabled by default for interactive shells, and can be disabled using the +H option to the set builtin command (see SHELL BUILTIN COMMANDS below). Non-interactive shells do not perform history expansion by default.

History expansions introduce words from the history list into the input stream, making it easy to repeat commands, insert the arguments to a previous command into the current input line, or fix errors in previous commands quickly.

History expansion is performed immediately after a complete line is read, before the shell breaks it into words. It takes place in two parts. The first is to determine which line from the history list to use during substitution. The second is to select portions of that line for inclusion into the current one. The line selected from the history is the event, and the portions of that line that are acted upon are words. Various modifiers are available to manipulate the selected words. The line is broken into words in the same fashion as when reading input, so that several metacharacter-separated words surrounded by quotes are considered one word. History expansions are introduced by the appearance of the history expansion character, which is ! by default. Only backslash (\) and single quotes can quote the history expansion character.

Several shell options settable with the shopt builtin may be used to tailor the behavior of history expansion. If the histverify shell option is enabled (see the description of the shopt builtin), and readline is being used, history substitutions are not immediately passed to the shell parser. Instead, the expanded line is reloaded into the readline editing buffer for further modification. If readline is being used, and the histreedit shell option is enabled, a failed history substitution will be reloaded into the readline editing buffer for correction. The −p option to the history builtin command may be used to see what a history expansion will do before using it. The −s option to the history builtin may be used to add commands to the end of the history list without actually executing them, so that they are available for subsequent recall.

The shell allows control of the various characters used by the history expansion mechanism (see the description of histchars above under Shell Variables).

Event Designators
An event designator is a reference to a command line entry in the history list.

!string

Refer to the most recent command starting with string.

!?string[?]

Refer to the most recent command containing string. The trailing ? may be omitted if string is followed immediately by a newline.

^ string1 ^ string2 ^

Quick substitution. Repeat the last command, replacing string1 with string2. Equivalent to ’’!!:s/string1/string2/’’ (see Modifiers below).

Word Designators
Word designators are used to select desired words from the event. A : separates the event specification from the word designator. It may be omitted if the word designator begins with a ^, $, *, −, or %. Words are numbered from the beginning of the line, with the first word being denoted by 0 (zero). Words are inserted into the current line separated by single spaces.
0 (zero)

The zeroth word. For the shell, this is the command word.

If a word designator is supplied without an event specification, the previous command is used as the event.

Modifiers
After the optional word designator, there may appear a sequence of one or more of the following modifiers, each preceded by a ’:’.

s/old/new/

Substitute new for the first occurrence of old in the event line. Any delimiter can be used in place of /. The final delimiter is optional if it is the last character of the event line. The delimiter may be quoted in old and new with a single backslash. If & appears in new, it is replaced by old. A single backslash will quote the &. If old is null, it is set to the last old substituted, or, if no previous history substitutions took place, the last string in a !?string[?] search.

SHELL BUILTIN COMMANDS

Unless otherwise noted, each builtin command documented in this section as accepting options preceded by − accepts −− to signify the end of the options.
: [arguments]

No effect; the command does nothing beyond expanding arguments and performing any specified redirections. A zero exit code is returned.

. filename [arguments]
source filename [arguments]

Read and execute commands from filename in the current shell environment and return the exit status of the last command executed from filename. If filename does not contain a slash, file names in PATH are used to find the directory containing filename. The file searched for in PATH need not be executable. The current directory is searched if no file is found in PATH. If the sourcepath option to the shopt builtin command is turned off, the PATH is not searched. If any arguments are supplied, they become the positional parameters when filename is executed. Otherwise the positional parameters are unchanged. The return status is the status of the last command exited within the script (0 if no commands are executed), and false if filename is not found or cannot be read.

alias [−p] [name[=value] ...]

Alias with no arguments or with the −p option prints the list of aliases in the form alias name=value on standard output. When arguments are supplied, an alias is defined for each name whose value is given. A trailing space in value causes the next word to be checked for alias substitution when the alias is expanded. For each name in the argument list for which no value is supplied, the name and value of the alias is printed. Alias returns true unless a name is given for which no alias has been defined.

bg [jobspec]

Resume the suspended job jobspec in the background, as if it had been started with &. If jobspec is not present, the shell’s notion of the current job is used. bg jobspec returns 0 unless run when job control is disabled or, when run with job control enabled, if jobspec was not found or started without job control.

bind [−m keydirectorie] [−lpsvPSV]
bind [−m keydirectorie] [−q function] [−u function] [−r keyseq]
bind [−m keydirectorie] −f filename
bind [−m keydirectorie] keyseq:function−name

Display current readline key and function bindings, or bind a key sequence to a readline function or macro. The binding syntax accepted is identical to that of .inputrc, but each binding must be passed as a separate argument; e.g., ’"\C−x\C−r": re−read−init−file’. Options, if supplied, have the following meanings:
−m keydirectorie

Use keydirectorie as the keydir to be affected by the subsequent bindings. Acceptable keydirectorie names are emacs, emacs−standard, emacs−meta, emacs−ctlx, vi, vi−command, and vi−insert. vi is equivalent to vi−command; emacs is equivalent to emacs−standard.

−f filename

Read key bindings from filename.

−q function

Query about which keys invoke the named function.

−u function

Unbind all keys bound to the named function.

−r keyseq

Remove any current binding for keyseq.

The return value is 0 unless an unrecognized option is given or an error occurred.

break [n]

Exit from within a for, while, until, or select loop. If n is specified, break n levels. n must be ≥ 1. If n is greater than the number of enclosing loops, all enclosing loops are exited. The return value is 0 unless the shell is not executing a loop when break is executed.

builtin shell−builtin [arguments]

Execute the specified shell builtin, passing it arguments, and return its exit status. This is useful when defining a function whose name is the same as a shell builtin, retaining the functionality of the builtin within the function. The cd builtin is commonly redefined this way. The return status is false if shell−builtin is not a shell builtin command.

cd [−LP] [dir]

Change the current directory to dir. The variable HOME is the default dir. The variable CDPATH defines the search path for the directory containing dir. Alternative directory names in CDPATH are separated by a colon (:). A null directory name in CDPATH is the same as the current directory, i.e., ’’.’’. If dir begins with a slash (/), then CDPATH is not used. The −P option says to use the physical directory structure instead of following symbolic links (see also the −P option to the set builtin command); the −L option forces symbolic links to be followed. An argument of − is equivalent to $OLDPWD. The return value is true if the directory was successfully changed; false otherwise.

command [−pVv] command [arg ...]

Run command with args suppressing the normal shell function lookup. Only builtin commands or commands found in the PATH are executed. If the −p option is given, the search for command is performed using a default value for PATH that is guaranteed to find all of the standard utilities. If either the −V or −v option is supplied, a description of command is printed. The −v option causes a single word indicating the command or file name used to invoke command to be displayed; the −V option produces a more verbose description. If the −V or −v option is supplied, the exit status is 0 if command was found, and 1 if not. If neither option is supplied and an error occurred or command cannot be found, the exit status is 127. Otherwise, the exit status of the command builtin is the exit status of command.

continue [n]

Resume the next iteration of the enclosing for, while, until, or select loop. If n is specified, resume at the nth enclosing loop. n must be ≥ 1. If n is greater than the number of enclosing loops, the last enclosing loop (the ’’top-level’’ loop) is resumed. The return value is 0 unless the shell is not executing a loop when continue is executed.

declare [−afFirx] [−p] [name[=value]]
typeset [−afFirx] [−p] [name[=value]]

Declare variables and/or give them attributes. If no names are given then display the values of variables. The −p option will display the attributes and values of each name. When −p is used, additional options are ignored. The −F option inhibits the display of function definitions; only the function name and attributes are printed. The −F option implies −f. The following options can be used to restrict output to variables with the specified attribute or to give variables attributes:

Using ’+’ instead of ’−’ turns off the attribute instead, with the exception that +a may not be used to destroy an array variable. When used in a function, makes each name local, as with the local command. The return value is 0 unless an invalid option is encountered, an attempt is made to define a function using "−f foo=bar", an attempt is made to assign a value to a readonly variable, an attempt is made to assign a value to an array variable without using the compound assignment syntax (see Arrays above), one of the names is not a valid shell variable name, an attempt is made to turn off readonly status for a readonly variable, an attempt is made to turn off array status for an array variable, or an attempt is made to display a non-existent function with −f.

directories [−clpv] [+n] [−n]

Without options, displays the list of currently remembered directories. The default display is on a single line with directory names separated by spaces. Directories are added to the list with the pushd command; the popd command removes entries from the list.

The return value is 0 unless an invalid option is supplied or n indexes beyond the end of the directory stack.

disown [−ar] [−h] [jobspec ...]

Without options, each jobspec is removed from the table of active jobs. If the −h option is given, each jobspec is not removed from the table, but is marked so that SIGHUP is not sent to the job if the shell receives a SIGHUP. If no jobspec is present, and neither the −a nor the −r option is supplied, the current job is used. If no jobspec is supplied, the −a option means to remove or mark all jobs; the −r option without a jobspec argument restricts operation to running jobs. The return value is 0 unless a jobspec does not specify a valid job.

echo [−neE] [arg ...]

Output the args, separated by spaces, followed by a newline. The return status is always 0. If −n is specified, the trailing newline is suppressed. If the −e option is given, interpretation of the following backslash-escaped characters is enabled. The −E option disables the interpretation of these escape characters, even on systems where they are interpreted by default. echo does not interpret −− to mean the end of options. echo interprets the following escape sequences:

enable [−adnps] [−f filename] [name ...]

Enable and disable builtin shell commands. Disabling a builtin allows a disk command which has the same name as a shell builtin to be executed with specifying a full pathname, even though the shell normally searches for builtins before disk commands. If −n is used, each name is disabled; otherwise, names are enabled. For example, to use the test binary found via the PATH instead of the shell builtin version, run enable -n test. The −f option means to load the new builtin command name from shared object filename, on systems that support dynamic loading. The −d option will delete a builtin previously loaded with −f. If no name arguments are given, or if the −p option is supplied, a list of shell builtins is printed. With no other option arguments, the list consists of all enabled shell builtins. If −n is supplied, only disabled builtins are printed. If −a is supplied, the list printed includes all builtins, with an indication of whether or not each is enabled. If −s is supplied, the output is restricted to the POSIX special builtins. The return value is 0 unless a name is not a shell builtin or there is a problem loading a new builtin from a shared object.

eval [arg ...]

The args are read and concatenated together into a single command. This command is then read and executed by the shell, and its exit status is returned as the value of eval. If there are no args, or only null arguments, eval returns 0.

exec [−cl] [−a name] [command [arguments]]

If command is specified, it replaces the shell. No new process is created. The arguments become the arguments to command. If the −l option is supplied, the shell places a dash in the zeroth arg passed to command. This is what login(1) does. The −c option causes command to be executed with an empty environment. If −a is supplied, the shell passes name as the zeroth argument to the executed command. If command cannot be executed for some reason, a non-interactive shell exits, unless the shell option execfail is enabled, in which case it returns failure. An interactive shell returns failure if the file cannot be executed. If command is not specified, any redirections take effect in the current shell, and the return status is 0. If there is a redirection error, the return status is 1.

exit [n]

Cause the shell to exit with a status of n. If n is omitted, the exit status is that of the last command executed. A trap on EXIT is executed before the shell terminates.

export [−fn] [name[=word]] ...
export −p

The supplied names are marked for automatic export to the environment of subsequently executed commands. If the −f option is given, the names refer to functions. If no names are given, or if the −p option is supplied, a list of all names that are exported in this shell is printed. The −n option causes the export property to be removed from the named variables. export returns an exit status of 0 unless an invalid option is encountered, one of the names is not a valid shell variable name, or −f is supplied with a name that is not a function.

fc [−e ename] [−nlr] [first] [last]
fc −s [pat=rep] [cmd]

Fix Command. In the first form, a range of commands from first to last is selected from the history list. First and last may be specified as a string (to locate the last command beginning with that string) or as a number (an index into the history list, where a negative number is used as an offset from the current command number). If last is not specified it is set to the current command for listing (so that fc −l −10 prints the last 10 commands) and to first otherwise. If first is not specified it is set to the previous command for editing and −16 for listing.

The −n option suppresses the command numbers when listing. The −r option reverses the order of the commands. If the −l option is given, the commands are listed on standard output. Otherwise, the editor given by ename is invoked on a file containing those commands. If ename is not given, the value of the FCEDIT variable is used, and the value of EDITOR if FCEDIT is not set. If neither variable is set, vi is used. When editing is complete, the edited commands are echoed and executed.

In the second form, command is re-executed after each instance of pat is replaced by rep. A useful alias to use with this is ’’r=fc -s’’, so that typing ’’r cc’’ runs the last command beginning with ’’cc’’ and typing ’’r’’ re-executes the last command.

If the first form is used, the return value is 0 unless an invalid option is encountered or first or last specify history lines out of range. If the −e option is supplied, the return value is the value of the last command executed or failure if an error occurs with the temporary file of commands. If the second form is used, the return status is that of the command re-executed, unless cmd does not specify a valid history line, in which case fc returns failure.

fg [jobspec]

Resume jobspec in the foreground, and make it the current job. If jobspec is not present, the shell’s notion of the current job is used. The return value is that of the command placed into the foreground, or failure if run when job control is disabled or, when run with job control enabled, if jobspec does not specify a valid job or jobspec specifies a job that was started without job control.

getopts optstring name [args]

getopts is used by shell procedures to parse positional parameters. optstring contains the option letters to be recognized; if a letter is followed by a colon, the option is expected to have an argument, which should be separated from it by white space. Each time it is invoked, getopts places the next option in the shell variable name, initializing name if it does not exist, and the index of the next argument to be processed into the variable OPTIND. OPTIND is initialized to 1 each time the shell or a shell script is invoked. When an option requires an argument, getopts places that argument into the variable OPTARG. The shell does not reset OPTIND automatically; it must be manually reset between multiple calls to getopts within the same shell invocation if a new set of parameters is to be used.

When the end of options is encountered, getopts exits with a return value greater than zero. OPTIND is set to the index of the first non-option argument, and name is set to ?.

getopts normally parses the positional parameters, but if more arguments are given in args, getopts parses those instead.

getopts can report errors in two ways. If the first character of optstring is a colon, silent error reporting is used. In normal operation diagnostic messages are printed when invalid options or missing option arguments are encountered. If the variable OPTERR is set to 0, no error messages will be displayed, even if the first character of optstring is not a colon.

If an invalid option is seen, getopts places ? into name and, if not silent, prints an error message and unsets OPTARG. If getopts is silent, the option character found is placed in OPTARG and no diagnostic message is printed.

If a required argument is not found, and getopts is not silent, a question mark (?) is placed in name, OPTARG is unset, and a diagnostic message is printed. If getopts is silent, then a colon (:) is placed in name and OPTARG is set to the option character found.

getopts returns true if an option, specified or unspecified, is found. It returns false if the end of options is encountered or an error occurs.

hash [−r] [−p filename] [name]

For each name, the full file name of the command is determined by searching the directories in $PATH and remembered. If the −p option is supplied, no path search is performed, and filename is used as the full file name of the command. The −r option causes the shell to forget all remembered locations. If no arguments are given, information about remembered commands is printed. The return status is true unless a name is not found or an invalid option is supplied.

help [pattern]

Display helpful information about builtin commands. If pattern is specified, help gives detailed help on all commands matching pattern; otherwise help for all the builtins and shell control structures is printed. The return status is 0 unless no command matches pattern.

history [−c] [n]
history −anrw [filename]
history −p arg [arg ...]
history −s arg [arg ...]

With no options, display the command history list with line numbers. Lines listed with a * have been modified. An argument of n lists only the last n lines. If filename is supplied, it is used as the name of the history file; if not, the value of HISTFILE is used. Options, if supplied, have the following meanings:

The return value is 0 unless an invalid option is encountered or an error occurs while reading or writing the history file.

jobs [−lnprs] [ jobspec ... ]
jobs −x command [ args ... ]

The first form lists the active jobs. The options have the following meanings:

If jobspec is given, output is restricted to information about that job. The return status is 0 unless an invalid option is encountered or an invalid jobspec is supplied.

If the −x option is supplied, jobs replaces any jobspec found in command or args with the corresponding process group ID, and executes command passing it args, returning its exit status.

kill [−s sigspec | −n signum | −sigspec] [pid | jobspec] ...
kill −l [sigspec | exit_status]

Send the signal named by sigspec or signum to the processes named by pid or jobspec. sigspec is either a signal name such as SIGKILL or a signal number; signum is a signal number. If sigspec is a signal name, the name may be given with or without the SIG prefix. If sigspec is not present, then SIGTERM is assumed. An argument of −l lists the signal names. If any arguments are supplied when −l is given, the names of the signals corresponding to the arguments are listed, and the return status is 0. The exit_status argument to −l is a number specifying either a signal number or the exit status of a process terminated by a signal. kill returns true if at least one signal was successfully sent, or false if an error occurs or an invalid option is encountered.

let arg [arg ...]

Each arg is an arithmetic expression to be evaluated (see ARITHMETIC EVALUATION). If the last arg evaluates to 0, let returns 1; 0 is returned otherwise.

local [name[=value] ...]

For each argument, a local variable named name is created, and assigned value. When local is used within a function, it causes the variable name to have a visible scope restricted to that function and its children. With no operands, local writes a list of local variables to the standard output. It is an error to use local when not within a function. The return status is 0 unless local is used outside a function, or an invalid name is supplied.

popd [−n] [+n] [−n]

Removes entries from the directory stack. With no arguments, removes the top directory from the stack, and performs a cd to the new top directory. Arguments, if supplied, have the following meanings:

If the popd command is successful, a directories is performed as well, and the return status is 0. popd returns false if an invalid option is encountered, the directory stack is empty, a non-existent directory stack entry is specified, or the directory change fails.

printf format [arguments]

Write the formatted arguments to the standard output under the control of the format. The format is a character string which contains three types of objects: plain characters, which are simply copied to standard output, character escape sequences, which are converted and copied to the standard output, and format specifications, each of which causes printing of the next successive argument. In addition to the standard printf(1) formats, %b causes printf to expand backslash escape sequences in the corresponding argument, and %q causes printf to output the corresponding argument in a format that can be reused as shell input.

The format is reused as necessary to consume all of the arguments. If the format requires more arguments than are supplied, the extra format specifications behave as if a zero value or null string, as appropriate, had been supplied.

pushd [−n] [dir]
pushd [−n] [+n] [−n]

Adds a directory to the top of the directory stack, or rotates the stack, making the new top of the stack the current working directory. With no arguments, exchanges the top two directories and returns 0, unless the directory stack is empty. Arguments, if supplied, have the following meanings:

If the pushd command is successful, a directories is performed as well. If the first form is used, pushd returns 0 unless the cd to dir fails. With the second form, pushd returns 0 unless the directory stack is empty, a non-existent directory stack element is specified, or the directory change to the specified new current directory fails.

pwd [−LP]

Print the absolute file name of the current working directory. The file name printed contains no symbolic links if the −P option is supplied or the −o physical option to the set builtin command is enabled. If the −L option is used, symbolic links are followed. The return status is 0 unless an error occurs while reading the name of the current directory or an invalid option is supplied.

read [−er] [−a aname] [−p prompt] [name ...]

One line is read from the standard input, and the first word is assigned to the first name, the second word to the second name, and so on, with leftover words and their intervening separators assigned to the last name. If there are fewer words read from the standard input than names, the remaining names are assigned empty values. The characters in IFS are used to split the line into words. The backslash character (\) may be used to remove any special meaning for the next character read and for line continuation. Options, if supplied, have the following meanings:

If no names are supplied, the line read is assigned to the variable REPLY. The return code is zero, unless end-of-file is encountered.

readonly [−apf] [name ...]

The given names are marked readonly; the values of these names may not be changed by subsequent assignment. If the −f option is supplied, the functions corresponding to the names are so marked. The −a option restricts the variables to arrays. If no name arguments are given, or if the −p option is supplied, a list of all readonly names is printed. The −p option causes output to be displayed in a format thatmay be reused as input. The return status is 0 unless an invalid option is encountered, one of the names is not a valid shell variable name, or −f is supplied with a name that is not a function.

return [n]

Causes a function to exit with the return value specified by n. If n is omitted, the return status is that of the last command executed in the function body. If used outside a function, but during execution of a script by the . (source) command, it causes the shell to stop executing that script and return either n or the exit status of the last command executed within the script as the exit status of the script. If used outside a function and not during execution of a script by ., the return status is false.

set [−−abefhkmnptuvxBCHP] [−o option] [arg ...]

Without options, the name and value of each shell variable are displayed in a format that can be reused as input. The output is sorted according to the current locale. When options are specified, they set or unset shell attributes. Any arguments remaining after the options are processed are treated as values for the positional parameters and are assigned, in order, to $1, $2, ... $n. Options, if specified, have the following meanings:

−o option−name

The option−name can be one of the following:
allexport

Same as −a.

braceexpand

Same as −B.

histexpand

Same as −H.

ignoreeof

The effect is as if the shell command IGNOREEOF=10 had been executed (see Shell Variables above).

noclobber

Same as −C.

physical

Same as −P.

privileged

Same as −p.

If −o is supplied with no option−name, the values of the current options are printed. If +o is supplied with no option−name, a series of set commands to recreate the current option settings is displayed on the standard output.

The options are off by default unless otherwise noted. Using + rather than − causes these options to be turned off. The options can also be specified as arguments to an invocation of the shell. The current set of options may be found in $−. The return status is always true unless an invalid option is encountered.

shift [n]

The positional parameters from n+1 ... are renamed to $1 .... Parameters represented by the numbers $# down to $#−n+1 are unset. n must be a non-negative number less than or equal to $#. If n is 0, no parameters are changed. If n is not given, it is assumed to be 1. If n is greater than $#, the positional parameters are not changed. The return status is greater than zero if n is greater than $# or less than zero; otherwise 0.

shopt [−pqsu] [−o] [optname ...]

Toggle the values of variables controlling optional shell behavior. With no options, or with the −p option, a list of all settable options is displayed, with an indication of whether or not each is set. The −p option causes output to be displayed in a form that may be reused as input. Other options have the following meanings:

If either −s or −u is used with no optname arguments, the display is limited to those options which are set or unset, respectively. Unless otherwise noted, the shopt options are disabled (unset) by default.

The return status when listing options is zero if all optnames are enabled, non-zero otherwise. When setting or unsetting options, the return status is zero unless an optname is not a valid shell option.

The list of shopt options is:
cdable_vars

If set, an argument to the cd builtin command that is not a directory is assumed to be the name of a variable whose value is the directory to change to.

checkhash

If set, bash checks that a command found in the hash table exists before trying to execute it. If a hashed command no longer exists, a normal path search is performed.

checkwinsize

If set, bash checks the window size after each command and, if necessary, updates the values of LINES and COLUMNS.

execfail

If set, a non-interactive shell will not exit if it cannot execute the file specified as an argument to the exec builtin command. An interactive shell does not exit if exec fails.

expand_aliases

If set, aliases are expanded as described above under ALIASES. This option is enabled by default for interactive shells.

histappend

If set, the history list is appended to the file named by the value of the HISTFILE variable when the shell exits, rather than overwriting the file.

histreedit

If set, and readline is being used, a user is given the opportunity to re-edit a failed history substitution.

histverify

If set, and readline is being used, the results of history substitution are not immediately passed to the shell parser. Instead, the resulting line is loaded into the readline editing buffer, allowing further modification.

hostcomplete

If set, and readline is being used, bash will attempt to perform hostname completion when a word containing a @ is being completed (see Completing under READLINE above). This is enabled by default.

huponexit

If set, bash will send SIGHUP to all jobs when an interactive login shell exits.

interactive_comments

If set, allow a word beginning with # to cause that word and all remaining characters on that line to be ignored in an interactive shell (see COMMENTS above). This option is enabled by default.

mailwarn

If set, and a file that bash is checking for mail has been accessed since the last time it was checked, the message ’’The mail in mailfile has been read’’ is displayed.

nocaseglob

If set, bash matches filenames in a case−insensitive fashion when performing pathname expansion (see Pathname Expansion above).

nullglob

If set, bash allows patterns which match no files (see Pathname Expansion above) to expand to a null string, rather than themselves.

promptvars

If set, prompt strings undergo variable and parameter expansion after being expanded as described in PROMPTING above. This option is enabled by default.

restricted_shell

The shell sets this option if it is started in restricted mode (see RESTRICTED SHELL below). The value may not be changed. This is not reset when the startup files are executed, allowing the startup files to discover whether or not a shell is restricted.

shift_verbose

If set, the shift builtin prints an error message when the shift count exceeds the number of positional parameters.

sourcepath

If set, the source (.) builtin uses the value of PATH to find the directory containing the file supplied as an argument. This option is enabled by default.

suspend [−f]

Suspend the execution of this shell until it receives a SIGCONT signal. The −f option says not to complain if this is a login shell; just suspend anyway. The return status is 0 unless the shell is a login shell and −f is not supplied, or if job control is not enabled.

test expr
[ expr ]

Return a status of 0 or 1 depending on the evaluation of the conditional expression expr. Each operator and operand must be a separate argument. Expressions are composed of the primaries described above under CONDITIONAL EXPRESSIONS.

Expressions may be combined using the following operators, listed in decreasing order of precedence.

( expr )

Returns the value of expr. This may be used to override the normal precedence of operators.

expr1 −a expr2

True if both expr1 and expr2 are true.

expr1 −o expr2

True if either expr1 or expr2 is true.

test and [ evaluate conditional expressions using a set of rules based on the number of arguments.
0 arguments

The expression is false.

1 argument

The expression is true if and only if the argument is not null.

2 arguments

If the first argument is !, the expression is true if and only if the second argument is null. If the first argument is one of the unary conditional operators listed above under CONDITIONAL EXPRESSIONS, the expression is true if the unary test is true. If the first argument is not a valid unary conditional operator, the expression is false.

3 arguments

If the second argument is one of the binary conditional operators listed above under CONDITIONAL EXPRESSIONS, the result of the expression is the result of the binary test using the first and third arguments as operands. If the first argument is !, the value is the negation of the two-argument test using the second and third arguments. If the first argument is exactly ( and the third argument is exactly ), the result is the one-argument test of the second argument. Otherwise, the expression is false. The −a and −o operators are considered binary operators in this case.

4 arguments

If the first argument is !, the result is the negation of the three-argument expression composed of the remaining arguments. Otherwise, the expression is parsed and evaluated according to precedence using the rules listed above.

5 or more arguments

The expression is parsed and evaluated according to precedence using the rules listed above.

trap [−lp] [arg] [sigspec ...]

The command arg is to be read and executed when the shell receives signal(s) sigspec. If arg is absent or −, all specified signals are reset to their original values (the values they had upon entrance to the shell). If arg is the null string the signal specified by each sigspec is ignored by the shell and by the commands it invokes. If arg is −p then the trap commands associated with each sigspec are displayed. If no arguments are supplied or if only −p is given, trap prints the list of commands associated with each signal number. Each sigspec is either a signal name defined in <signal.h>, or a signal number. If a sigspec is EXIT (0) the command arg is executed on exit from the shell. If a sigspec is DEBUG, the command arg is executed after every simple command (see SHELL GRAMMAR above). The −l option causes the shell to print a list of signal names and their corresponding numbers. Signals ignored upon entry to the shell cannot be trapped or reset. Trapped signals are reset to their original values in a child process when it is created. The return status is false if any sigspec is invalid; otherwise trap returns true.

type [−atp] name [name ...]

With no options, indicate how each name would be interpreted if used as a command name. If the −t option is used, type prints a string which is one of alias, keyword, function, builtin, or file if name is an alias, shell reserved word, function, builtin, or disk file, respectively. If the name is not found, then nothing is printed, and an exit status of false is returned. If the −p option is used, type either returns the name of the disk file that would be executed if name were specified as a command name, or nothing if type -t name would not return file. If a command is hashed, −p prints the hashed value, not necessarily the file that appears first in PATH. If the −a option is used, type prints all of the places that contain an executable named name. This includes aliases and functions, if and only if the −p option is not also used. The table of hashed commands is not consulted when using −a. type returns true if any of the arguments are found, false if none are found.

ulimit [−SHacdflmnpstuv [limit]]

Provides control over the resources available to the shell and to processes started by it, on systems that allow such control. The value of limit can be a number in the unit specified for the resource, or the value unlimited. The −H and −S options specify that the hard or soft limit is set for the given resource. A hard limit cannot be increased once it is set; a soft limit may be increased up to the value of the hard limit. If neither −H nor −S is specified, both the soft and hard limits are set. If limit is omitted, the current value of the soft limit of the resource is printed, unless the −H option is given. When more than one resource is specified, the limit name and unit are printed before the value. Other options are interpreted as follows:

If limit is given, it is the new value of the specified resource (the −a option is display only). If no option is given, then −f is assumed. Values are in 1024-byte increments, except for −t, which is in seconds, −p, which is in units of 512-byte blocks, and −n and −u, which are unscaled values. The return status is 0 unless an invalid option is encountered, a non-numeric argument other than unlimited is supplied as limit, or an error occurs while setting a new limit.

umask [−p] [−S] [mode]

The user file-creation mask is set to mode. If mode begins with a digit, it is interpreted as an octal number; otherwise it is interpreted as a symbolic mode mask similar to that accepted by chmod(1). If mode is omitted, or if the −S option is supplied, the current value of the mask is printed. The −S option causes the mask to be printed in symbolic form; the default output is an octal number. If the −p option is supplied, and mode is omitted, the output is in a form that may be reused as input. The return status is 0 if the mode was successfully changed or if no mode argument was supplied, and false otherwise.

unalias [−a] [name ...]

Remove names from the list of defined aliases. If −a is supplied, all alias definitions are removed. The return value is true unless a supplied name is not a defined alias.

unset [−fv] [name ...]

For each name, remove the corresponding variable or function. If no options are supplied, or the −v option is given, each name refers to a shell variable. Read-only variables may not be unset. If −f is specifed, each name refers to a shell function, and the function definition is removed. Each unset variable or function is removed from the environment passed to subsequent commands. If any of RANDOM, SECONDS, LINENO, HISTCMD, or DIRSTACK are unset, they lose their special properties, even if they are subsequently reset. The exit status is true unless a name does not exist or is readonly.

wait [n]

Wait for the specified process and return its termination status. n may be a process ID or a job specification; if a job spec is given, all processes in that job’s pipeline are waited for. If n is not given, all currently active child processes are waited for, and the return status is zero. If n specifies a non-existent process or job, the return status is 127. Otherwise, the return status is the exit status of the last process or job waited for.

RESTRICTED SHELL

If bash is started with the name rbash, or the −r option is supplied at invocation, the shell becomes restricted. A restricted shell is used to set up an environment more controlled than the standard shell. It behaves identically to bash with the exception that the following are disallowed or not performed:

These restrictions are enforced after any startup files are read.

When a command that is found to be a shell script is executed (see COMMAND EXECUTION above), rbash turns off any restrictions in the shell spawned to execute the script.

SEE ALSO

Bash Features, Brian Fox and Chet Ramey
The Gnu Readline Library, Brian Fox and Chet Ramey
The Gnu History Library, Brian Fox and Chet Ramey
Portable Operating System Interface (POSIX) Part 2: Shell and
Utilities, IEEE
sh(1), ksh(1), csh(1)
emacs(1), vi(1)
readline(3)

FILES