Manpages

NAZWA

xargs - wykonaj polecenie z argumentami pobranymi ze standardowego wejścia

SKŁADNIA

xargs [-0prtx] [-E eof-str] [-e[eof-str]] [--eof[=eof-str]] [--null] [-d delimiter] [--delimiter delimiter] [-I replace-str] [-i[replace-str]] [--replace[=replace-str]] [-l[max-lines]] [-L max-lines] [--max-lines[=max-lines]] [-n max-args] [--max-args=max-args] [-s max-chars] [--max-chars=max-chars] [-P max-procs] [--max-procs=max-procs] [--interactive] [--verbose] [--exit] [--no-run-if-empty] [--arg-file=file] [--show-limits] [--version] [--help] [polecenie [początkowe-argumenty]]

OPIS

Ta strona opisuje wersję GNU programu xargs. xargs czyta ze standardowego wejścia listę elementów rozdzielonych spacjami (argumenty je zawierające mogą być ujęte w pojedyncze lub podwójne cudzysłowy albo spacje w argumentach mogą być poprzedzone przez odwrotne ukośniki) lub znakami nowej linii. Następnie wykonywane jest polecenie (domyślnie /bin/echo) jeden lub więcej razy z argumentami-początkowymi, po których następują argumenty przeczytane ze standardowego wejścia. Puste linie ze standardowego wejścia są ignorowane.

Ponieważ nazwy plików pod Uniksem mogą zawierać spacje i znaki nowej linii, to domyślne zachowanie jest często problematyczne: xargs niepoprawnie przetwarza pliki zawierające powyższe znaki. W takich sytuacjach lepiej jest używać opcji -0, co zapobiega takim problemom. Podczas używania tej opcji należy się upewnić, że program, który przetwarza wejście dla xargs także używa znaku null jako separatora. Jeśli na przykład tym programem jest GNU find, to odpowiednia opcja to -print0.

Jeśli uruchomione polecenia zakończy się z kodem 255, to xargs natychmiast przerwie swoje działanie bez czytania dalszego wejścia. Jeśli się to zdarzy, to na standardowym wyjściu błędów wypisywany jest komunikat błędu.

OPCJE

--arg-file=file
-a file

Czyta elementy z podanego pliku file zamiast ze standardowego wejścia. Jeśli ta opcja jest używane, to standardowe wejście nie jest zmieniane podczas uruchamiania poleceń. W przeciwnym wypadku standardowe wejście jest przekierowywane z /dev/null.

--delimiter=delim
-d delim

Elementy wejściowe są kończone podanym znakiem. Cudzysłowy i odwrotny ukośnik nie mają specjalnego znaczenia, każdy znak w wejściu jest brany literalnie. Łańcuch końca pliku jest traktowany jak każdy inny argument. Można użyć tej opcji, jeśli wejście składa się z elementów rozdzielonych znakami nowej linii, jednakże zawsze lepiej jest tak zaprojektować swój program, aby można było użyć opcji --null, tam gdzie tylko jest to możliwe. Podany separator może być pojedynczym znakiem, kodem cytującym w stylu C, jak na przykład \n, albo dziesiętnym lub szesnastkowym kodem cytującym. Kody cytujące dziesiętne i szesnastkowe są rozumiane tak, jak to robi polecenie printf. Znaki wielobajtowe nie są wspierane.

-E eof-str

Nadaje łańcuchowi końca pliku wartość eof-str. Jeżeli ciąg oznaczający koniec pliku pojawi się w jednej z linii wejściowych, reszta danych jest ignorowana. Jeśli nie użyto opcji -E, ani -e, to łańcuch końca pliku nie jest używany.

--eof[=eof-str]
-e[eof-str]

Opcja jest synonimem opcji -E. Należy zamiast niej używać opcji -E, ponieważ jest zgodna z POSIX-em, podczas gdy ta opcja — nie jest. Jeśli pominięto eof-str, to łańcuch końca pliku nie jest używany. Jeśli nie podano ani opcji -E, ani opcji -e, to łańcuch końca pliku nie jest używany.

-I replace-str

Zastępuje wszystkie wystąpienia replace-str w początkowych-argumentach argumentami przeczytanym ze standardowego wejścia. Ponadto, niecytowane odstępy nie separują argumentów, zamiast nich separatorem jest znak nowej linii. Automatycznie włączane są opcje -x oraz -L 1.

--replace[=replace-str]
-i[replace-str]

Opcja jest synonimem -Ireplace-str, jeśli podano replace-str, lub synonimem -I{} w przeciwnym wypadku. Opcja jest przestarzała, należy zamiast niej używać -I.

-L max-lines

Używa co najwyżej max-lines niepustych linii danych wejściowych na każdy wiersz poleceń. Spacje na końcu linii powodują, że jest do niej dołączana następna linia. Automatycznie włączana jest opcja -x.

--max-lines[=max-lines]
-l[max-lines]

Synonim opcji -L. W przeciwieństwie do -L argument max-lines jest opcjonalny; jeśli nie jest podany to jego wartością domyślną jest jeden. Opcja -l jest przestarzała ponieważ standard POSIX wymienia -L zamiast niej.

--max-args=max-args
-n max-args

Używa co najwyżej max-args argumentów na każdy wiersz poleceń. Może zostać użytych mniej argumentów niż max-args, jeśli zostanie przekroczony ich rozmiar (patrz opcja -s), chyba że podana jest opcja -x, w którym to przypadku działanie programu xargs zostanie zakończone.

--interactive

--no-run-if-empty

--max-chars=max-chars
-s max-chars

Używa co najwyżej max-chars znaków w każdej linii poleceń, włączając w to polecenie, argumenty początkowe oraz znaki null kończące każdy z łańcuchów argumentów. Największa możliwa wartość zależy od systemu i jest wyliczana jako limit długości argumentów wywołania exec(2) pomniejszony o rozmiar środowiska, następnie pomniejszony o 2048 bajtów. Jeśli wartość ta jest większa niż 128 KiB, to 128 KiB jest używane jako wartość domyślna, w przeciwnym wypadku wartością domyślną jest wyliczona wartość maksymalna. 1 KiB (kibibajt) to 1024 bajty.

--verbose

--version

Wypisuje numer wersji xargs i kończy działanie programu.

--show-limits

Wyświetla ograniczenia na długość linii wiersza poleceń, które są ustanawiane przez system operacyjny, przez xargs w przypadku rozmiaru wewnętrznego bufora lub przez opcję -s. Aby xargs nie zrobił nic poza wyświetleniem ograniczeń, jego wejście powinno być przekierowane z /dev/null (i być może powinna być podana opcja --no-run-if-empty).

--max-procs=max-procs
-P max-procs

Uruchamia co najwyżej max-procs procesów za jednym razem; domyślną wartością jest 1. Jeżeli max-procs jest równe 0, xargs uruchomi tyle procesów, ile to będzie możliwe za jednym razem. Opcji -P należy używać razem z opcją -n; w przeciwnym razie jest możliwe, że uruchomiony zostanie tylko jeden dodatkowy proces.

PRZYKŁADY

find /tmp -name core -type f -print | xargs /bin/rm -f

Wyszukuje a następnie usuwa pliki o nazwie core w katalogu /tmp i jego podkatalogach. Proszę zauważyć, że będzie to działać niepoprawnie jeśli którakolwiek z nazw plików zawiera znaki nowej linii lub spacji.

find /tmp -name core -type f -print0 | xargs -0 /bin/rm -f

Wyszukuje a następnie usuwa pliki o nazwie core w katalogu /tmp i jego podkatalogach. Nazwy plików są przetwarzane w taki sposób, że nazwy plików lub katalogów zawierające znaki spacji lub nowej linii są poprawnie obsługiwane.

find /tmp -depth -name core -type f -delete

Wyszukuje a następnie usuwa pliki o nazwie core w katalogu /tmp i jego podkatalogach. Robi to jednak w sposób bardziej efektywny niż w poprzednim przykładzie (ponieważ nie używa fork(2) i exec(2), żeby uruchomić rm i nie potrzebuje dodatkowego procesu xargs).

cut -d: -f1 < /etc/passwd | sort | xargs echo

Tworzy zwięzła listę wszystkich użytkowników systemu.

xargs sh -c ’emacs "$@" < /dev/tty’ emacs

Uruchamia minimalną liczbę kopii Emacsa, jeden po drugim, potrzebną do edycji plików wymienionych na standardowym wejściu programu xargs. Przykład ten robi to samo, co opcja -o z BSD, ale w sposób bardziej elastyczny i przenośny.

KOD ZAKOŃCZENIA

xargs zwraca następujące kody wyjścia:
0, gdy polecenie zakończyło się sukcesem
123, jeżeli którekolwiek wywołanie polecenia zakończyło się z kodem wyjścia 1-125
124, jeżeli polecenie zakończyło się z kodem wyjścia 255
125, jeżeli polecenie zostało zakończone przez sygnał
126, jeżeli polecenie nie mogło być uruchomione
127, jeżeli polecenie nie zostało znalezione
1, jeżeli wystąpił inny błąd

Kody zakończenia większe od 128 są używane przez powłokę do wskazania, że program został zabity przez sygnał.

ZGODNOŚĆ ZE STANDARDAMI

Według stanu na wersję 4.2.9 programu GNU xargs, domyślnie xargs nie używa logicznego znacznika końca pliku. Standard POSIX (IEEE Std 1003.1, edycja 2004) na to pozwala.

Opcje -l i -i pojawiają się w wersji standardu POSIX z roku 1997, ale brak ich w wersji z roku 2004. Dlatego powinno się używać zamiast nich opcji - odpowiednio - -L i -I.

Standard POSIX pozwala implementacjom na stosowanie limitu rozmiaru argumentów funkcji exec. Limit ten może wynosić tylko 4096 bajtów, włączając w to rozmiar środowiska. Przenośne skrypty nie mogą polegać na tym, że większa wartość jest obsługiwana. Jednakże nie znamy żadnej implementacji, w której to ograniczenie jest tak małe. Można użyć opcja --show-limits, aby wyświetlić ograniczenia mające zastosowanie do bieżącego systemu.

ZOBACZ TAKŻE

find(1), locate(1), locatedb(5), updatedb(1), fork(2), execvp(3), Finding Files (w dokumentacji Info lub wydane w druku)

BŁĘDY

Opcja -L nie jest kompatybilna z opcją -I, choć najprawdopodobniej powinna być.

Nie jest możliwe używanie xargs w sposób całkowicie bezpieczny, ponieważ zawsze istnieje dziura czasowa pomiędzy utworzeniem listy plików wejściowych i użyciem tej listy przez polecenia, które xargs wykonuje. Jeśli inni użytkownicy mają dostęp do systemu, to mogą zmienić stan systemu plików podczas tej dziury czasowej, tak żeby wymusić na poleceniach uruchomianych przez xargs wykonywanie akcji na plikach, które nie były zamierzone. Bardziej szczegółową dyskusję dotyczącą tego i podobnych problemów można znaleźć w rozdziale "Security Considerations" dokumentacji texinfo pakietu findutils. Opcja -execdir polecenia find często może stanowić bardziej bezpieczną alternatywę.

Podczas używania opcji -I każda przeczytana linia wejściowa jest wewnętrznie buforowana. Oznacza to, że istnieje górne ograniczenie długości linii wejściowych akceptowanych przez xargs z opcją -I. Aby ominąć to ograniczenie można użyć opcji -s do zwiększenia rozmiaru bufora używanego przez xargs oraz można także użyć dodatkowego wywołania xargs, by zapewnić, że bardzo długie linie się nie pojawią. Na przykład:

jakieśpolecenie | xargs -s 50000 echo | xargs -I ’{}’ -s 100000 rm ’{}’

Powyższe pierwsze wywołanie xargs nie ma ograniczenia na długość linii wejściowej, ponieważ nie używa opcji -i. Drugie wywołanie xargs ma takie ograniczenia, ale zapewniliśmy, że nigdy nie wystąpi linia dłuższa niż obsługiwana. Nie jest to idealne rozwiązanie. Zamiast tego opcja -i nie powinna wymuszać ograniczenia na długość linii — dlatego też ten opis pojawia się w rozdziale BŁĘDY. Problem nie występuje jeśli wejście pochodzi z programu find(1), ponieważ wypisuje on tylko jedną nazwę pliku w linii.

Najlepszą drogą do zgłoszenia błędu jest użycie formularza na stronie http://savannah.gnu.org/bugs/?group=findutils. Możliwe jest wówczas śledzenie postępu naprawiania błędu. Pozostałe komentarze dotyczące xargs(1) i ogólne, dotyczące pakietu findutils, można wysyłać na listę dyskusyjną bug-findutils. Aby się na nią zapisać, proszę wysłać e-mail do bug-findutils-request [AT] gnu.org.

TŁUMACZENIE

Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man są: Łukasz Kowalczyk (PTM) <lukow [AT] tempac.pl> i Robert Luberda <robert [AT] debian.org>.

Polskie tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów na stronie http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/. Jest zgodne z wersją 4.4.2 oryginału.