Manpages

NAZWA

tset - inicjalizacja terminala

SKŁADNIA

tset [-IQqrs] [-] [-e ch] [-i ch] [-k ch] [-m mapowanie] [terminal]
reset [-IQqrs] [-] [-e ch] [-i ch] [-k ch] [-m mapowanie] [terminal]

OPIS

Uwaga! To tłumaczenie może być nieaktualne!

Tset inicjalizuje terminale. Program najpierw określa rodzaj terminala, z którego korzystasz. Robi to w następujący sposób, szukając pierwszego pasującego typu terminala:

1. Poprzez argument terminal, podany w linii poleceń.

2. Poprzez wartość zmiennej środowiskowej TERM.

3. (Tylko systemy BSD.) Typ terminala, związany poprzez plik /etc/ttys z urządzeniem stderr. (Pod Linuksem i UNIX-ami w rodzaju System V, robotę tą wykonuje getty, ustawiając TERM zgodnie z typem, przekazanym mu przez /etc/inittab.)

4. Poprzez wybranie domyślnego typu terminala, ’’unknown’’.

Jeśli rodzaj terminala nie był podany w linii poleceń, to załączane są mapowania opcji -m (zobacz niżej opis). Potem, jeśli typ terminala zaczyna się od pytajnika (’’?’’), użytkownik jest pytany o potwierdzenie. Pusta odpowiedź potwierdza typ, a niepusta wprowadza inny. Gdy terminal zostanie już określony, odczytywany jest opis terminala z terminfo. Jeśli nie ma dla niego opisu w terminfo, użytkownik jest proszony o podanie innego typu terminala.

Gdy opis terminfo zostanie już pobrany, ustawiane są rozmiar okna, znaki backspace, przerwania (interrupt) i zabicia liniii i wysyłane są na wyjście stderr łańcuchy inicjalizacji tab i terminala. Na koniec, jeśli znaki kasowania (erase), przerwania (interrupt) i usunięcia linii (line kill) zmieniły się, lub nie są ustawione na wartości domyślne, ich wartości są wyświetlane na wyjście stderr.

Po wywołaniu jako reset, tset ustawia tryby cooked i echo, wyłącza tryby cbreak i raw, włącza tłumaczenie nowej linii i resetuje wszystkie nieustawione znaki specjalne na wartości domyślne. Następnie zachodzi inicjalizacja terminala, opisana wyżej. Jest to przydatne jeśli program umrze, pozostawiając terminal w nienormalnym stanie. Zauważ, że możliwe, że będzie trzeba wpisać

<LF>reset<LF>

(znak line-feed to zazwyczaj control-J) aby terminal zaczął działać, gdyż CR może w stanie nienormalnym nie działać. Poza tym, terminal często nie będzie odbijał echa komendy.

Opcje są następujące:

Argumenty dla -e, -i, -k mogą być wprowadzane jako normalne znaki, z użyciem notacji ’kapeluszowej’, tj. control-h może być podawany jako ’’^H’’ czy ’’^h’’.

USTAWIANIE ŚRODOWISKA

Często do środowiska powłoki przydaje się wstawić typ terminala i informację o jego właściwościach. Dokonuje się tego przy użyciu opcji -s.

Gdy podana jest opcja -s, komendy wymagane do wstawienia informacji do środowiska powłoki są zapisywane na stdout. Jeśli zmienna środowiskowa SHELL kończy się na ’’csh’’, komendy są preparowane dla csh, w przeciwnym wypadku tworzone są dla sh. Następująca linia w .login czy .profile powinna prawidłowo zainicjalizować środowisko:

eval `tset -s options ... `

MAPOWANIE TYPU TERMINALA

Gdy terminal nie jest ściśle przywiązany do systemu (lub bieżąca informacja systemowa może nie być prawidłowa), typ terminala wyprowadzony z pliku /etc/ttys lub ze zmiennej środowiskowej TERM może być często czymś podstawowym, w rodzaju network, dialup czy unknown. Gdy tset jest używany w skrypcie startowym, często dobrze jest udostępnić informację o typie terminala używanym na takich portach.

Celem opcji -m jest mapowanie z pewnych warunków na typ terminala, tj. mówienie tset ’’Jestem na tym porcie, z taką prędkością, więc chyba jestem na tym typie terminala’’.

Argument opcji -m składa się z opcjonalnego typu portu, opcjonalnego operatora i opcjonalnej szybkości oraz znaku dwukropka i typu terminala. Typ portu jest łańcuchem (rozdzielanym przez operator albo znak dwukropka). Operator może być dowolną kombinacją ’’>’’, ’’<’’, ’’@’’ i ’’!’’; ’’>’’ oznacza większy od, ’’<’’ mniejszy od, ’’@’’ równy, a ’’!’’ odwraca sens testu. Szybkość jest podawana jako liczba i jest porównywana z szybkością wyjścia standardowego błędów (które powinno być kontrolującym terminalem). Typ terminala jest łańcuchem.

Jeśli w linii poleceń nie podano typu terminala, do typu stosowane są mapowania -m. Jeśli typ portu i szybkość odpowiadają mapowaniu, terminal podany w mapowaniu podmienia typ obecny. Jeśli podanych jest więcej niż jedno mapowanie, użyte zostanie pierwsze pasujące.

Na przykład, rozważ następujące mapowanie: dialup>9600:vt100. Typ portu to dialup, operator to >, szybkość to 9600, a typ terminala to vt100. Wynikiem mapowania jest określenie, że jeśli typ terminala to dialup, szybkość jest większa niż 9600 bodów, to należy używać terminala vt100.

Jeśli nie poda się szybkości, typ terminala będzie pasował do dowolnej szybkości. Jeśli nie poda się typu portu, terminal będzie pasował do dowolnego portu. Na przykład, -m dialup:vt100 -m :?xterm spowoduje, że dowolny port dialupowy, niezależnie od szybkości będzie odpowiadał terminalowi vt100, podczas gdy dowolny port niedialupowy będzie traktowany jako ?xterm. Zauważ, że z uwagi na pytajnik, użytkownik będzie zapytany o domyślnym porcie czy rzeczywiście używa terminala xterm.

W argumencie opcji -m dozwolone są znaki białych spacji. Ponadto, aby zapobiec problemom z metaznakami, całą opcję -m zaleca się umieszczać wewnątrz cytatów, a użytkownikom csh umieszczanie lewych ukośników (’’\’’) przed znakami wykrzykników (’’!’’).

HISTORIA

Komenda tset pojawiła się w BSD 3.0. Implementacja ncurses została częściowo zaadaptowana ze źródeł 4.4BSD do środowiska terminfo przez Erica S. Raymonda <esr [AT] snark.com>.

KOMPATYBILNOŚĆ

Narzędzie tset zostało udostępnione do wstecznej kompatybilności ze środowiskami BSD (pod większością UNIX-ów /etc/inittab i getty(1) mogą ustawiać odpowiednio TERM dla dowolnej linii dial-up, a to trywializuje to, co było najważniejszym zastosowanem tset). Implementacja ta zachowuje się jak tset z 4.4BSD, lecz zawiera kilka wyjątków.

Opcja -S z BSD tset nie działa; drukuje na stderr komunikat o błędzie i umiera. Opcja -s ustawia tylko TERM, nie TERMCAP. Obydwie te zmiany są spowodowane tym, że zmienna TERMCAP nie jest już obsługiwana w opartych o terminfo ncurses, co powoduje że tset -S jest bezużyteczny.

Istniała nieudokumentowana właściwość 4.4BSD, według której wywołanie tset poprzez dowiązanie o nazwie ’TSET’ (lub poprzez inną nazwę, rozpoczynającą się od dużej litery) ustawiało terminal na używanie tylko dużych liter. Właściwość ta została pominięta.

Opcje -A, -E, -h, -u i -v skasowano z narzędzia tset w 4.4BSD. Żadne z nich nie było udokumentowane w 4.3BSD i wszystkie miały w najlepszym wypadku ograniczoną przydatność. Opcje -a, -d i -p są podobnie nieopisane lub nieużyteczne, lecz zostały utrzymane, gdyż okazuje się że są powszechnie używane. Jest mocno zalecane zmienienie wykorzystywania tych opcji na opcję -m. Opcja -n pozostaje, lecz nie ma żadnego efektu. Opcje -adnp są z tej przyczyny pominięte w opisie powyżej.

Wciąż jest dozwolone podawanie opcji -e, -i i -k bez argumentów, choć mocno jest zalecane, by zmienić to na jawne podawanie znaku.

Od 4.4BSD, wywoływanie tset jako reset nie implikuje już opcji -Q. Poza tym, interakcja między opcją - a argumentem terminal, pochodząca z historycznych implementacji tset została usunięta.

ŚRODOWISKO

Komenda tset używa zmiennych środowiskowych SHELL i TERM.

PLIKI

/etc/ttys

baza mapowań nazw portów na typy terminali (tylko wersje BSD).

/usr/share/terminfo

baza właściwośći terminala

ZOBACZ TAKŻE

csh(1), sh(1), stty(1), tty(4), termcap(5), ttys(5), environ(7)

INFORMACJE O TŁUMACZENIU

Powyższe tłumaczenie pochodzi z nieistniejącego już Projektu Tłumaczenia Manuali i może nie być aktualne. W razie zauważenia różnic między powyższym opisem a rzeczywistym zachowaniem opisywanego programu lub funkcji, prosimy o zapoznanie się z oryginalną (angielską) wersją strony podręcznika za pomocą polecenia:

man --locale=C 1 tset

Prosimy o pomoc w aktualizacji stron man - więcej informacji można znaleźć pod adresem http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/.