Linux Manpages Online - man.cx manual pages

NAZWA

stdarg, va_start, va_arg, va_end, va_copy - listy zmiennych argumentów

SKŁADNIA

#include <stdarg.h>

void va_start(va_list ap, last);
type va_arg(va_list ap, type);
void va_end(va_list ap);
void va_copy(va_list dest, va_list src);

Funkcję można wołać z różną liczbą argumentów różnych typów. Plik nagłówkowy <stdarg.h> deklaruje typ va_list i definiuje trzy makra, iterujące przez listę argumentów, których liczba i typy nie są znane wywołanej funkcji.

Wywołana funkcja musi zadeklarować obiekt typu va_list, który jest używany przez makra va_start(), va_arg() i va_end().

va_start()
Makro va_start() inicjuje ap do dalszego użytku przez va_arg() i va_end() i musi być wywołane pierwsze.

Parametr last jest nazwą ostatniego argumentu przed zmienną listą argumentów, czyli ostatnim argumentem, którego typ jest funkcji znany.

Ponieważ adres tego parametru jest używany w makrze va_start(), nie powinien być deklarowany jako zmienna rejestrowa, funkcja czy typ tablicowy.

va_arg()
Makro va_arg() rozwija się do wyrażenia, które ma typ i wartość następnego argumentu w wywołaniu. Argument ap to ap z va_list() zainicjowany przez va_start(). Każde wywołanie va_arg() zmienia ap tak, że następne wywołanie zwraca następny argument. Argument type jest nazwą typu, podaną tak że typ wskaźnika do obiektu, który ma podany typ, można uzyskać przez dodanie * do type.

Pierwsze użycie makra va_arg() po va_start() zwraca argument za last (ostatnim). Kolejne wywołania zwracają wartości pozostałych argumentów.

Jeśli nie ma następnego argumentu lub jeśli type nie jest zgodny z rzeczywistym typem następnego argumentu, pojawią się losowe błędy.

Jeśli ap zostanie przekazane do funkcji używającej va_arg(ap,type), to wartość ap po zakończeniu tej funkcji będzie nieokreślona.

va_end()
Każdemu wywołaniu va_start() musi odpowiadać wywołanie va_end() w obrębie tej samej funkcji. Po wywołaniu va_end() wartość ap będzie nieokreślona. Lista może być przetwarzana wielokrotnie, przy czym każde przetworzenie musi być zawarte pomiędzy va_start() a va_end(). va_end() może być zarówno makrem, jak i funkcją.

va_copy()
Makro va_copy() kopiuje (poprzednio zainicjowaną) listę src argumentów o zmiennej długości do dest. Zachowanie to jest takie samo, jakby va_start() zostało zaaplikowane do dest z tym samym argumentem last, po którym następowałaby ta sama liczba wywołań va_arg(), która była użyta do tej pory, aby osiągnąć bieżący stan zmiennej src.

Oczywista implementacja zawierałaby wskaźnik va_list do ramki stosu funkcji o zmiennej liczbie argumentów. Przy takiej konfiguracji (jak dotąd, najpowszechniejszej) nie ma żadnych przeciwwskazań do podstawienia

va_list aq = ap;

Niestety, są również systemy, które robią to poprzez tablicę wskaźników (o długości 1) i wtedy niezbędne jest

va_list aq;
*aq = *ap;

Wreszcie, w systemach, które przekazują parametry w rejestrach, może okazać się konieczne przydzielenie pamięci przez va_start(), przechowanie tam argumentów, jak też wskazań, który argument jest następny, tak aby va_arg() mogło przejść całą listę. Wówczas va_end() może wreszcie zwolnić przydzieloną w tym celu pamięć. Aby dostosować się do tej sytuacji, C99 dodaje makro va_copy(), tak aby powyższe przypisanie mogło być zastąpione przez

va_list aq;
va_copy(aq, ap);
...
va_end(aq);

Każdemu wywołaniu va_copy() musi odpowiadać wywołanie va_end() w obrębie tej samej funkcji. Niektóre systemy nieudostępniające va_copy() mają zamiast niej __va_copy, gdyż ta nazwa była używana w szkicu standardu.

ATRYBUTY

Informacje o pojęciach używanych w tym rozdziale można znaleźć w podręczniku attributes(7).

ZGODNE Z

Makra va_start(), va_arg() oraz va_end() są zgodne z C89. C99 opisuje makro va_copy().

BŁĘDY

W przeciwieństwie do makr varargs, makra stdarg nie zezwalają programistom na tworzenie funkcji bez ustalonych argumentów. Problem ten powoduje utrudnienia podczas konwersji kodu varargs na kod stdarg, a także utrudnia tworzenie funkcji, które mają za zadanie jedynie przekazać wszystkie swoje argumenty do funkcji pobierającej argument va_list, takiej jak vfprintf(3).

PRZYKŁADY

Funkcja foo pobiera łańcuch znaków formatujących i wypisuje argumenty z nimi związane w oparciu o typ argumentu.

#include <stdio.h>
#include <stdarg.h>

void
foo(char *fmt, ...)   /* ’...’ jest składnią języka C dla funkcji
                          o zmiennej liczbie argumentów */

{
    va_list ap;
    int d;
    char c, *s;


    va_start(ap, fmt);
    while (*fmt)
        switch (*fmt++) {
        case 's':              /* string */
            s = va_arg(ap, char *);
            printf("string %s\n", s);
            break;
        case 'd':              /* int */
            d = va_arg(ap, int);
            printf("int %d\n", d);
            break;
        case 'c':              /* char */
            /* występuje tu potrzeba rzutowania, gdyż va_arg
               pobiera w pełni awansowane typy */
            c = (char) va_arg(ap, int);
            printf("char %c\n", c);
            break;
        }
    va_end(ap);
}

Błędy w tłumaczeniu strony podręcznika prosimy zgłaszać na adres <manpages-pl-list [AT] lists.net>.

Manpages

NAZWA

SKŁADNIA

OPIS

ATRYBUTY

ZGODNE Z

BŁĘDY

PRZYKŁADY

ZOBACZ TAKŻE

O STRONIE

TŁUMACZENIE