NAZWA
magic - plik liczb magicznych polecenia file
OPIS
Uwaga! To tłumaczenie może być nieaktualne!
Ta strona podręcznika systemowego opisuje format pliku magicznego, używanego przez polecenie file(1) w wersji 3.37. Polecenie file rozpoznaje typ pliku, korzystając (poza innymi metodami) z testu, polegającego na sprawdzeniu, czy plik nie rozpoczyna się od pewnej liczby magicznej. Plik /usr/share/misc/magic określa jakie liczby sprawdzać i jakie komunikaty drukować w wypadku znalezienia określonej liczby magicznej oraz dodatkowe dane, które mają zostać pobrane z pliku.
Każdy wiersz pliku określa test, które ma być wykonany. Test porównuje dane, rozpoczynające się przy określonym przesunięciu względem początku pliku z 1, 2 lub 4-bajtową wartością numeryczną lub łańcuchem. Jeśli test zakończy się pomyślnie, wypisywany jest komunikat. Wiersz składa się z następujących pól:
|
offset |
Liczba, określająca w bajtach przesunięcie względem początku pliku, przy którym należy szukać testowanych danych. | ||
|
typ |
Typ testowanych danych. Dopuszczalne wartości to: |
byte
|
Wartość jednobajtowa. | |||
|
short |
Wartość dwubajtowa (w większości systemów) w natywnej kolejności bajtów maszyny. | ||
|
long |
Wartość czterobajtowa (w większości systemów) w natywnej kolejności bajtów maszyny. | ||
|
string |
Łańcuch bajtów. Po specyfikacji typu łańcucha może opcjonalnie wystąpić /[Bbc]*. Znacznik ,,B’’ kondensuje białe znaki w testowanym tekście, który musi zawierać co najmniej jeden biały znak. Jeśli liczba magiczna zawiera "n" kolejnych białych znaków, to aby nastąpiło dopasowanie, testowany tekst musi zawierać co najmniej "n" kolejnych białych znaków. Znacznik ,,b’’ powoduje traktowanie wszystkich białych znaków w testowanym tekście jako opcjonalne. Wreszcie, znacznik ,,c’’ określa dopasowanie ignorujące wielkość liter: małe litery w liczbie magicznej pasują zarówno do małych, jak i do wielkich liter w testowanym tekście, podczas gdy wielkie litery w liczbie magicznej pasują tylko do wielkich liter. | ||
|
date |
Czterobajtowa wartość, interpretowana jako data uniksowa. | ||
|
ldate |
Czterobajtowa wartość, interpretowana jako data w stylu uniksowym, ale interpretowana jako czas lokalny, a nie UTC. | ||
|
beshort |
Wartość dwubajtowa (w większości systemów) w grubokońcej (big-endian) kolejności bajtów. | ||
|
belong |
Wartość czterobajtowa (w większości systemów) w grubokońcej kolejności bajtów. | ||
|
bedate |
Wartość czterobajtowa (w większości systemów) w grubokońcej kolejności bajtów, interpretowana jako data uniksowa. | ||
|
leshort |
Wartość dwubajtowa (w większości systemów) w ostrokońcej (little-endian) kolejności bajtów. | ||
|
lelong |
Wartość czterobajtowa (w większości systemów) w ostrokońcej kolejności bajtów. | ||
|
ledate |
Wartość czterobajtowa (w większości systemów) w ostrokońcej kolejności bajtów, interpretowana jako data uniksowa. | ||
|
leldate |
Wartość czterobajtowa (w większości systemów) w ostrokońcej kolejności bajtów, interpretowana jako data w stylu uniksowym, ale interpretowana jako czas lokalny, a nie UTC. |
Typy numeryczne mogą występować w parze z (następującym po nich) znakiem & i wartością numeryczną wskazującą, że dana wartość ma być poddana operacji AND z zadaną wartością numeryczną przed dokonaniem porównania. Poprzedzenie typu przez u wskazuje, że porównane wartości powinny być bez znaku.
|
test |
Wartość, które ma być porównywana z wartością z pliku. Jeśli typ jest numeryczny, to wartość jest podawana w postaci zgodnej z językiem C. Jeśli typ jest łańcuchowy, to wartość jest podawana jako łańcuch języka C z dozwolonymi znakami specjalnymi (np. \n dla nowej linii). |
Wartości numeryczne mogą być poprzedzone znakami określającymi operację, jaka ma zostać wykonana. Znakiem operacji może być =, określający, że wartość z pliku musi się równać wartości podanej, <, określający, że wartość z pliku musi być mniejsza od podanej, >, określający, że wartość z pliku musi być większa od podanej, &, określający, że wartość z pliku musi mieć wszystkie bity, które są ustawione w podanej wartości, ^, określający, że wartość z pliku musi mieć wyzerowane wszystkie bity, które są ustawione w podanej wartości, lub x, określający, że pasować może dowolna wartość. Jeśli znak operacji jest pominięty, używany jest =.
Wartości numeryczne są podawane w postaci zgodnej z językiem C, np. 13 to liczba dziesiętna, 013 to liczba ósemkowa, 0x13 to liczba szesnastkowa.
Dla wartości łańcuchowych łańcuch bajtów z pliku musi odpowiadać podanemu łańcuchowi bajtów. Do łańcuchów mogą być stosowane operatory =, < i > (lecz nie &). Długość, używana do porównywania jest długością argumentu łańcuchowego z pliku magicznego. Znaczy to, że wiersz można dopasować do dowolnego łańcucha i wypisać go, stosując >\0 (ponieważ wszystkie łańcuchy są większe od łańcucha zerowego).
komunikat
Komunikat, wypisywany po pomyślnym dopasowaniu. Jeśli łańcuch zawiera specyfikację formatu printf(3) to wartość z pliku jest wypisywana (po odpowiednim maskowaniu) przy użyciu komunikatu jako łańcucha formatującego.
Niektóre formaty plików zawierają dodatkowe dane, które mają być wypisane razem z danym typem pliku. Wiersz, rozpoczynający się od znaku > oznacza dodatkowe testy i komunikaty. Liczba > w linii określa poziom testu; wiersz bez > jest na poziomie 0. Każdy wiersz w poziomie n+1 jest pod kontrolą wiersza w poziomie n, poprzedzającego go najbliżej w pliku magicznym. Jeśli test wiersza na poziomie n się powiedzie, dokonywane będą dalsze testy na poziomach n+1. Proces ten kończy następny wiersz na poziomie n. Jeśli pierwszy znak za ostatnim > to (, to łańcuch za nawiasem jest interpretowany jako pośrednie przesunięcie. Znaczy to, że liczba po nawiasie służy jako przesunięcie w pliku. Przy tym przesunięciu odczytywana jest wartość używana następnie jako przesunięcie w pliku. Przesunięcia pośrednie są postaci: (x[.[bslBSL]][+-][y]). Wartość x jest używana jako przesunięcie w pliku. Następnie przy tym przesunięciu odczytywany jest z niego bajt, słowo lub podwójne słowo, zależnie od specyfikatora typu [bslBSL]. Wielkie litery oznaczają liczby jako wartości grubokońce (big-endian), podczas gdy małe litery oznaczaja wartości (ostrokońce) little-endian. Do liczby tej dodawana jest wartość y, a wynik służy jako przesunięcie w pliku. Domyślnym typem przesunięcia jest long.
Czasami dokładne przesunięcie nie jest znane, gdyż może ono zależeć od długości poprzednich pól. Można podać przesunięcie względem końca ostatniego pola wyższego poziomu (oczywiście można to wykonać tylko przy testach na podpoziomach, tj. testach rozpoczynających się od >). Takie względne przesunięcie podawane jest za pomocą przedrostka & w przesunięcia.
BŁĘDY
Formaty long, belong, lelong, short, beshort, leshort, date, bedate i ledate zależą od systemu; może powinny być podawane jako liczba bajtów (2B, 4B, itd), gdyż rozpoznawane pliki zwykle pochodzą z systemu, gdzie długości są niezmienne.
Nie ma (obecnie) obsługi dla korzystania z danych o określonej końcowości (endianness) przy przesunięciach pośrednich.
ZOBACZ TAKŻE
file(1) - polecenie, która czyta ten plik.
INFORMACJE O TŁUMACZENIU
Powyższe tłumaczenie pochodzi z nieistniejącego już Projektu Tłumaczenia Manuali i może nie być aktualne. W razie zauważenia różnic między powyższym opisem a rzeczywistym zachowaniem opisywanego programu lub funkcji, prosimy o zapoznanie się z oryginalną (angielską) wersją strony podręcznika za pomocą polecenia:
man --locale=C 5 magic
Prosimy o pomoc w aktualizacji stron man - więcej informacji można znaleźć pod adresem http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/.