Manpages

-V

-h

--help

Wypisuje komunikat o sposobie wywołania, podając w skrócie opcje wiersza poleceń i adres, na który należy zgłaszać błędy, a następnie kończy działanie.

p

Wypisuje wartość z wierzchołka stosu, bez jego zmiany. Po wartości wypisywany jest znak nowej linii.

n

Wypisuje wartość z wierzchołka stosu, zdejmując ją równocześnie ze stosu. Nie wypisuje po niej znaku nowej linii. P Zdejmuje wartość z wierzchołka stosu. Jeśli jest to łańcuch, to jest on po prostu wypisywany bez końcowego znaku nowej linii. W przeciwnym razie jest to liczba, a część całkowita jej wartości bezwzględnej wypisywana jest jako strumień bajtów "o podstawie (UCHAR_MAX+1)". Zakładając, że (UCHAR_MAX+1) wynosi 256 (jak to jest w większości maszyn o 8-bitowych bajtach), funkcję tę realizuje także sekwencja KSK 0k1/ [_1*]sx d0>x [256~aPd0<x]dsxx sxLKk, z wyjątkiem skutku ubocznego, jakim jest nadpisanie wartości z rejestru x.

f

Wypisuje całą zawartość stosu nie zmieniając niczego. Jest polecenie przydatne w sytuacji, gdy się pogubiliśmy lub chcemy się zorientować, jaki był efekt pewnych poleceń.

+

Zdejmuje ze stosu dwie wartości, dodaje je i odkłada wynik na stos. Dokładność wyniku zależy wyłącznie od wartości argumentów i jest wystarczająco ścisła.

-

Zdejmuje ze stosu dwie wartości, odejmuje pierwszą zdjętą od drugiej i składa wynik ponownie na stos.

*

Zdejmuje ze stosu dwie wartości, mnoży je i odkłada wynik na stos. Liczba cyfr ułamkowych wyniku jest kontrolowana przez aktualną wartość dokładności (patrz niżej) i liczby cyfr ułamkowych mnożonych wartości.

/

Zdejmuje ze stosu dwie wartości, dzieli drugą zdjętą przez pierwszą i odkłada wynik ponownie na stos. Liczba cyfr ułamkowych wyniku określana jest przez wartość dokładności.

%

Zdejmuje ze stosu dwie wartości, oblicza resztę z dzielenia, jakie byłoby wykonane przez / i odkłada wynik na stos. Obliczona wartość jest tą samą, co otrzymana z sekwencji Sd dld/ Ld*-.

~

Zdejmuje ze stosu dwie wartości, dzieli drugą zdjętą przez pierwszą. Odkłada na stos iloraz, a następnie resztę z dzielenia. Dzielenie wykonywane jest z liczbą cyfr ułamkowych określoną wartością dokładności. (Funkcję tę może też spełniać sekwencja SdSn lnld/ LnLd%, z nieco odmiennym sprawdzaniem błędów.)

^

Zdejmuje ze stosu dwie wartości i wykonuje potęgowanie, posługując się pierwszą zdjętą jako wykładnikiem, zaś drugą jako podstawą potęgowania. Ułamkowa część wykładnika jest ignorowana. Wartość dokładności określa liczbę cyfr ułamkowych wyniku.

|

Zdejmuje ze stosu trzy wartości i oblicza potęgowanie modulo [od tłum: modular exponentiation == (a^b) mod c].

v

Zdejmuje ze stosu pojedynczą wartość, oblicza jej pierwiastek kwadratowy i odkłada go na stos. Wartość dokładności określa liczbę cyfr ułamkowych wyniku.

c

Czyści stos, powoduje, że będzie on pusty.

d

Powiela wartość na wierzchołku stosu, odkładając na stos jej kopię. Zatem ’’4d*p’’ oblicza 4 podniesione do kwadratu i wypisuje wynik.

r

Zamienia miejscami dwie górne wartości na stosie.

sr

Zdejmuje wartość z wierzchołka stosu i zapisuje w rejestrze r.

lr

Kopiuje wartość zawartą w rejestrze r i odkłada ją na stos. Nie zmienia to zawartości r.

Sr

Zdejmuje wartość z wierzchołka stosu (głównego) i odkłada ją na stosie rejestru r. Poprzednia wartość rejestru staje się niedostępna.

Lr

Zdejmuje wartość z wierzchołka stosu rejestru r i odkłada ją na głównym stosie. Poprzednia wartość stosu rejestru r, jeśli była takowa, jest teraz dostępna poprzez polecenie lr.

i

Zdejmuje wartość z wierzchołka stosu i posługuje się nią do ustawienia podstawy wejścia.

o

Zdejmuje wartość z wierzchołka stosu i posługuje się nią do ustawienia podstawy wyjścia.

k

Zdejmuje wartość z wierzchołka stosu i posługuje się nią do ustawienia dokładności.

I

Odkłada bieżącą wartość podstawy wejścia na stosie.

O

Odkłada bieżącą wartość podstawy wyjścia na stosie.

K

Odkłada bieżącą dokładność na stosie.

a

Zdejmowany jest wierzchołek stosu. Jeżeli jest to liczba, to młodszy bajt (low-order byte) tej liczby zamieniany jest na łańcuch i odkładany na stos. W przeciwnym przypadku, wierzchołek stosu był łańcuchem, a z powrotem na stos odkładany jest pierwszy znak tego łańcucha.

x

Zdejmuje wartość ze stosu i wykonuje ją jako makro. Zwykle powinien to być łańcuch znakowy. Jeżeli jest to liczba, to zostanie po prostu zwrócona na stos. Na przykład, [1p]x wykonuje makro 1p, które odkłada 1 na stosie i wypisuje 1 w osobnym wierszu.

>r

Zdejmuje dwie wartości ze stosu i porównuje je, zakładając, że są one liczbami, wykonując zawartość rejestru r jako makro, jeśli pierwotny wierzchołek stosu jest większy. Tak więc, 1 2>a wywoła zawartość rejestru a zaś 2 1>a nie wywoła.

!>r

Podobnie, ale wywołuje makro jeśli pierwotny wierzchołek stosu nie jest większy (jest mniejszy bądź równy) od liczby występującej pod nim.

<r

Podobnie, ale wywołuje makro jeśli pierwotny wierzchołek stosu jest mniejszy od liczby występującej pod nim. !<r Podobnie, ale wywołuje makro jeśli pierwotny wierzchołek stosu nie jest mniejszy (jest większy bądź równy) od liczby występującej pod nim.

=r

Podobnie, ale wywołuje makro, gdy obie zdjęte ze stosu liczby są równe.

!=r

Podobnie, ale wywołuje makro, gdy obie zdjęte ze stosu liczby nie są równe.

?

Czyta wiersz z terminala i wykonuje go. Polecenie to umożliwia makru pobieranie danych od użytkownika.

q

powoduje zakończenie pracy makra i makra, z którego było ono wywołane. Polecenie to wywołane na najwyższym poziomie lub z makra wywołanego bezpośrednio z najwyższego poziomu spowoduje zakończenie pracy dc.

Q

Zdejmuje ze stosu wartość i używa jej jako liczby poziomów wykonania makr, jakie mają zostać zakończone. Tak więc, 3Q kończy pracę trzech poziomów makr. Polecenie Q nigdy nie powoduje zakończenia pracy dc.

Z

Zdejmuje wartość ze stosu, oblicza liczbę jej cyfr (lub liczbę znaków, jeśli jest to łańcuch) i odkłada tę liczbę na stos.

X

Zdejmuje wartość ze stosu, oblicza liczbę jej cyfr ułamkowych i odkłada tę liczbę na stos. Dla łańcuchów wartością odkładaną na stos jest 0.

z

Odkłada na stos bieżącą wysokość stosu: liczbę obiektów na stosie przed wykonaniem polecenia z.

!

Uruchamia resztę wiersza jako polecenie systemu. Zauważ, że pierwszeństwo w analizie składni mają polecenia !<, != i !>, więc jeśli chcemy uruchomić polecenie systemu zaczynające się od <, > lub =, to po ! musimy dodać odstęp.

#

Interpretuje resztę wiersza jako komentarz.

:r

Zdejmuje ze stosu dwie górne wartości. Wartość, która była drugą od góry stosu zostanie zachowana w tablicy r, indeksowanej wartością byłego wierzchołka stosu.

;r

Zdejmuje wierzchołek stosu i posługuje się nim jako indeksem tablicy r. Wybrana w ten sposób wartość jest następnie odkładana na stos. Zauważ, że każda ze składowanych na stosie instancji rejestru ma swoją własną, skojarzoną z nią tablicę. Zatem, 1 0:a 0Sa 2 0:a La 0;ap wypisze 1, gdyż 2 zostało zapamiętane w instancji 0:a, która została później odłożona na stos.